Lisanne (34) stal de man van haar hartsvriendin

“Warme damp kringelde boven een melkachtige laag water. Dennis’ penis dobberde verticaal naar het oppervlak, zijn schouders waren gebogen en ontspannen. Ik zat op de badrand. Met mijn vingers masseerde ik de natte huid van zijn rug. Dennis kreunde. Ik duwde mijn hand steeds lager, half onder water. Voorzichtig pakte Dennis mijn pols tot uiteindelijk mijn vingers zijn penis raakten. Zacht klemde ik mijn hand eromheen. Beneden in de keuken klonk gerommel. Lisanne haalde de vaatwasser leeg nadat ze net voor ons drietjes had gekookt. Lisanne, mijn beste vriendin. En de vrouw van Dennis.

Geheimen delen

Ik leerde Lisanne kennen in het ziekenhuis. Lisanne werd mijn directe collega en nam mij als een van de weinigen onder haar hoede. Geduldig legde ze me bedrijfsprocedures uit en als ik iets niet snapte, deed ze het voor. Ik vond haar lief. Soms, na het werk, haalde haar vriend Dennis haar op. De eerste keer dat ik hem zag, viel mijn mond open. Dennis was lang, zelfverzekerd en buitenaards knap. Alles aan hem klopte. Toen ik mijn hand losmaakte uit de zijne, voelde ik tintelingen in mijn onderbuik. Wat een leukerd! Ik was blij voor Lisanne maar deed niets met mijn gevoelens. Ik was immers getrouwd en stapeldol op mijn echtgenoot. Rens en ik kenden elkaar zeven jaar en waren nog altijd gek op elkaar. Rens was lief, sexy en charmant. We hadden een gelukkig huwelijk, ook al waren er weleens moeilijke gesprekken over Rens’ kinderwens. Ik wilde geen kinderen, Rens kon niet wachten om mijn pilstrip in de prullenbak te gooien. Toch genoten Rens en ik enorm van ons leven, de vrijheid en elkaar.
Ik kreeg een vaste aanstelling in het ziekenhuis en Lisanne trakteerde me op een lunch. Ik leerde haar beter kennen. Wat was ze lief! Steeds vaker spraken we af en steeds meer geheimen deelden we. Zo leerde ik dat Lisanne en Dennis dezelfde discussie hadden over kinderen, alleen was het hier andersom. Dennis wilde geen vader worden, Lisanne snakte naar een baby.

Onze vriendschap werd steeds hechter. Lisanne en ik ruilden soms diensten, verstopten lieve kaarten voor elkaar en bakte de één in het weekend een cake, dan sneden we meteen twee plakken af om die op maandag samen op te eten bij de koffie.
Ook Rens en Dennis konden het goed met elkaar vinden. Soms reed ik met Dennis en Lisanne mee naar huis, net zo vaak reed Rens. Toen ik hen uitnodigde om Oud en Nieuw bij ons te vieren, voelde dat heel natuurlijk. Wij regelden alle hapjes en de oliebollen, zij de champagne en het vuurwerk. Het werd een fantastische avond. Vanaf die tijd spraken we vaker met ons vieren af en altijd was het geweldig en ontspannen.

Weduwe

Lisanne en ik waren twee jaar collega’s toen ik op mijn werk werd opgehaald door twee politieagenten. Rens had een auto-ongeluk gehad. Ik moest direct meekomen. Zonder jas of tas vertrok ik, die zou Lisanne die avond afgeven. In het ziekenhuis bleek Rens al te zijn overleden. De verwondingen aan zijn schedel bleken fataal. Totaal onthand wachtte ik op een bankje op mijn moeder en zus en toen zij arriveerden wilde ik naar Rens toe. Hij zou iedereen wel eens even vertellen dat dit geen leuke grap was. Maar Rens zei niets meer toen ik zijn koude hand vastpakte.

Ik moest de uitvaart regelen, muziek en kleding uitzoeken en uiteindelijk alle papierwerk regelen. Mijn baas was vol begrip, maar na drie maanden verwachtte hij me weer terug op de werkvloer. Al die tijd kreeg ik steun van Lisanne die veel voor me regelde of diensten ruilde als ik een afspraak had met een instantie. Van Dennis hoorde ik minder, maar de keren dat ik hem zag was hij vol begrip en aandacht.
ik bleef in ons huis wonen, waste mijn gezicht aan de wastafel waar Rens’ tandenborstel naast de mijne in het bekertje stond. In onze kast hingen gewoon nog zijn kleren. Pas toen Lisanne zei dat ik het mezelf enkel moeilijker maakte met al die confrontaties, accepteerde ik dat ik moest opruimen. Dat deden we samen. Rens’ kleding ging in vuilniszakken. Ik wilde nooit iemand tegenkomen in zijn lievelingsshirt. Zijn jeugdfoto’s gaf ik terug aan zijn familie en voor mezelf vulde ik een sporttas met alles wat ik wilde bewaren: Rens’ bril, zijn lievelingssokken, onze brieven en kaartjes aan elkaar, zijn mondharmonica en zijn sleutelbos.

Ik was overstuur en boos dat de aarde nog ronddraaide en dat iedereen gewoon doorleefde terwijl ik zo’n verdriet had. Maanden dacht ik bij elk telefoontje dat het Rens was. Als de voordeurbel ging, verbeeldde ik me dat hij er stond en me in zijn armen nam. Dat hij me zou vertellen dat het allemaal een beetje uit de hand was gelopen. Ik had nachtmerries dat Rens omdat hij vader wilde worden onze relatie had willen verbreken maar dat niet had gedurfd. Daarom had hij deze ‘ontsnapping’ geregeld en woonde hij nu met zijn nieuwe vrouw en kind in Thailand. Pure verzinsels, maar deze waarheid beviel me meer dan beseffen dat Rens nooit meer zou thuiskomen.
Als Lisanne en Dennis me uitnodigden, zat ik bij hen te mokken. Ik huilde veel. Soms schoof Dennis naast me en sloeg zijn arm om me heen. Ik vond het heerlijk om tegen hem aan te hangen, om te schuilen. Soms sloot ik mijn ogen en fantaseerde dat het Rens was die me vasthield. Maar er waren ook momenten dat ik prima besefte dat het Dennis was die daar zat. Toch incasseerde ik dankbaar alle aandacht. Het voelde heerlijk om weer even speciaal te zijn voor iemand. Om te horen dat het allemaal goed kwam en dat ik lief was en dapper en aantrekkelijk. Woorden van troost, maar toch waren Dennis en ik, ook al zat Lisanne naast ons, soms best intiem. Dat schuurde tegen het randje. Uiteindelijk nodigde Lisanne met niet meer uit en spraken we af in mijn huis of dronken koffie in de stad.

Weer verliefd

Langzaam krabbelde ik weer op. Ongeveer acht maanden na Rens’ overlijden besefte ik soms weer dat buiten de zon scheen of dat ik al dagen dezelfde kleding droeg. Ik besteedde meer aandacht aan mezelf, liet mijn haar weer verven en kocht een nieuwe outfit in de kleuren die Rens altijd zo mooi bij me vond staan.
Lisanne vond het heerlijk dat ik weer opbloeide. Ze nam me mee naar een Tupperwareparty of stadswandeling en ik kwam weer vaker bij Lisanne en Dennis thuis. Wel hoorde ik van Lisanne dat er regelmatig ruzies waren waarbij Dennis Lisanne ervan beschuldigde dat ze zich als een ‘behaagzieke moederkloek’ over mij ontfermde om haar moederrol maar te kunnen vervullen. Dennis vond dat Lisanne te ver doordraafde en dat ik daardoor beperkt werd in mijn rouwproces. Zelf heb ik dat nooit zo ervaren. Ik vond Lisannes hulp en aandacht juist heel prettig. Intussen legde Lisanne steeds meer druk op Dennis. Zo wilde ze opeens geen anticonceptie meer slikken en vond ze dat Dennis maar condooms moest gebruiken als hij geen kinderen wilde. Toch was het altijd erg gezellig bij Dennis en Lisanne. Ik wist dat er problemen waren, maar ik dacht altijd dat hun relatie rotsvast was. We kookten uitgebreid, reden samen naar het strand, of speelden spelletjes. Toen ik een keer opbiechtte dat ik soms thuis wegkwijnde van eenzaamheid, nodigde Lisanne me uit om de weekenden bij hen te logeren.
Ik vond het heerlijk. We borrelden weer als vanouds, maar dan met ons drieën. We kozen samen een puppy uit zodat ik thuis wat gezelschap had en we tafelden urenlang waarbij aan het eind altijd een paar lege wijnflessen op tafel stonden. Het was gezellig en fijn. Wel viel het me op dat Dennis regelmatig naar me keek op een manier die ronduit flirterig was. ik was gevleid. Ik bloeide weer langzaam op, zorgde beter voor mezelf en lachte soms zelfs alweer een beetje. Ik vond Dennis nog steeds superknap en interessant, ook al was het niet op een amoureuze manier. Ik was niet op zoek naar een relatie en Dennis was de vriend van mijn beste vriendin. Lisanne deed álles voor me, had me zo gesteund. Het was denk ik vooral het feit dat Dennis Rens heeft gekend, dat het gevoel zo vertrouwd maakte. Dennis geflirt maakte alles lichter en daarom ging ik erin mee.

Toch raakten Dennis’ opmerkingen en geflirt mij meer dan ik wilde toegeven. Als ik kon kiezen tussen een plekje naast Lisanne of Dennis, kroop ik liever bij hem. Het voelde intiem, zijn onschuldige aanrakingen gaven een gevoel van veiligheid. Af en toe knipoogden we naar elkaar. Een paar maanden later besefte ik dat ik verliefd was geworden op Dennis. Of ik in hem iets van Rens terugzag of dat ik hem écht leuk vond: daar wilde ik nog niet aan. Lisanne was mijn beste vriendin geworden. Hoe kon ik háár ooit kwetsen? En dat er barstjes in hun relatie zaten blokkeerde ik. Lisannes relatieperikelen gingen mij niet aan. Alles zou vast goedkomen, en ik was dol op haar. Dat ik verliefd was op haar vriend, was een zonde en ik deed mijn best om mijn gevoelens te negeren.

Badkamer-incident

Het gebeurde tijdens een van de logeerweekenden. Ik had na het eten een ommetje gemaakt met mijn hond. Ik hing de riem op in de hal en hoorde Dennis roepen vanaf de eerste verdieping. Hij vroeg of ik even kon komen, iets wat hij wel vaker deed. Pas boven ontdekte ik dat hij in bad zat. Met mijn rug naar hem toe gedraaid vroeg ik wat hij wilde. Ik verwachtte dat hij iets ging vragen over Lisanne, of dat ik hem shampoo kon aangeven. Maar hij wilde dat ik bij hem kwam zitten. In de keuken kwebbelde Lisanne tegen mijn hond terwijl ze opruimde. Lege flessen tikten op de tegelvloer van de bijkeuken. Gerinkel van koffiekopjes. Even twijfelde ik. Toen ging ik zitten. Dennis trok mijn gezicht naar het zijne en zoende me. Het voelde alsof ik in brand stond. De kriebels die ik drie jaar geleden voor hem had gevoeld toen we aan elkaar werden voorgesteld, kwamen ineens weer terug, maar dan heftiger. Ik streelde hem. Masseerde zijn rug. En uiteindelijk bevredigde ik Dennis met mijn hand. Verward liet ik Dennis daarna achter in bad en ging naar beneden om het incident te vergeten, maar het vuur was aangewakkerd.
Vanaf die avond in de badkamer was mijn geflirt met Dennis niet meer onschuldig. Ik vond hem een impulsieve wervelwind vol charme. Het leek wel of mijn hart na een jaar vol donderwolken en zwartheid weer begon te kloppen.

Ik voelde me vreselijk schuldig en lag thuis nachten wakker. Iedereen wist hoeveel Lisanne voor mij had gedaan tijdens mijn moeilijke periode. En hoe kon ik binnen één jaar na het overlijden van Rens alweer iets voelen voor een andere man? De man van mijn beste vriendin nog wel? Ik was in tweestrijd. Moest ik solidair zijn aan mijn vriendin? Of moest ik kiezen voor mijn toekomst? De relatie tussen Dennis en Lisanne was geen rozengeur wist ik. Maar uitspreken wat ik voor Dennis voelde, zou haar vreselijk kwetsen. Ik nam mijn moeder en zus in vertrouwen. Ze reageerden furieus. Ze vonden dat ik Rens verkwanselde en dat ik ondankbaar was voor wat Lisanne voor mij had gedaan. ‘Mooie vriendin ben jij’. Maar Dennis vertelde me dat hij als hij niet verliefd op mij was geworden, hij waarschijnlijk binnen een paar weken een einde aan zijn relatie met Lisanne had gemaakt.

Dennis en ik ontmoetten elkaar een paar keer stiekem en spraken al snel naar elkaar uit dat we samen verder wilden. Na twee maanden geworstel heeft hij Lisanne verteld over onze gevoelens. Lisanne was flabbergasted. En woedend. Nog diezelfde avond wilde ze dat Dennis vertrok en moest hij zijn huissleutel inleveren. Dennis belde me vanuit de auto dat hij met zijn koffers achterin naar een hotel reed. Ik vroeg hem om naar mij te komen, wilde niet dat hij alleen zat in zo’n anonieme kamer.

Trots

Dennis is nooit meer weggegaan. Dit jaar wonen we drie jaar samen. We hebben het moeilijk gehad, vooral omdat ik in onze beginperiode vol schuldgevoel naar Lisanne én Rens zat. Uiteindelijk ben ik in therapie gegaan. Ik was verliefd, maar kon niet genieten van mijn relatie. Ik maakte veel ruzie met Dennis, die al die tijd alles heeft geslikt. Nooit heeft hij gezegd dat hij spijt had dat hij Lisanne voor mij heeft opgegeven of dat hij terug wilde. Hij is al die tijd gebleven. We hebben samen veel overwonnen. Het heeft alleen al twee jaar geduurd voor mijn familie hem wilde ontmoeten. Onze liefde voor elkaar is gelukkig onveranderd gebleven. Dennis kan Rens niet vervangen, maar ik ben trots op ons. Het voelt alsof ik een tweede kans heb gekregen.

Lisanne heeft, heel begrijpelijk, vanaf die avond alle contact met mij verbroken. Ik ben overal geblokkeerd en op mijn werk heeft ze geen woord meer tegen me gesproken. Ik ben uiteindelijk overgeplaatst en vond na vijf maanden een andere baan.
Mijn moeder, die in een koor zingt met Lisannes buurvrouw, vertelde dat Lisanne een nieuwe vriend heeft en zwanger is. Dat wil niet zeggen dat ik denk dat alles uiteindelijk goed is gekomen. Ik mis Lisanne en zit vol schuldgevoel. Lisanne zou voor mij een vinger hebben afgehakt, zo oprecht was ze. Ze hield van mij, versierde mijn stoel op mijn verjaardag, en ik heb haar bedrogen en voorgelogen. Dat maakt van mij een monster. En ook al wordt Lisanne nu moeder, iets wat ze bij Dennis niet zou zijn geweest en ook al passen Dennis en ik beter bij elkaar dan hij en Lisanne, toch zijn er momenten dat ik huil om hoe het is gegaan.”

*Wegens privacyredenen zijn de namen in dit interview gefingeerd.

©EvelineKarman