Amy (38): ik verkoop mezelf als webcam-girl

Soms hoor ik in de supermarkt buurtgenoten roddelen. Het gaat dan over kleine dingen zoals kinderverjaardagen, maar ook echtscheidingen en vreselijke ziektes komen langs. Jullie moesten eens weten, denk ik dan. Want een uur voordat ik – gekleed in jeans en windjack – mijn brood bestelde, lachte ik in jarretels vreemde mannen toe. Als bekend wordt dat ik mijn geld verdien door halfnaakt met seksspeeltjes over mijn buik te wrijven, ben ik in het kleine dorp waarin ik woon niet meer veilig voor alle achterklap. Mensen zoeken sensatie. Dat begrijp ik best. Maar liever houd ik mijn geheim voor me, zodat ik nog lange tijd met rechte rug door het dorp kan lopen.

Financieel moeras

Ik werk in de seksbranche, nu zo’n anderhalf jaar. Natuurlijk verwachtte ik dat nooit van mezelf. Ik was jarenlang keurig getrouwd, had een fijn huis. Er was genoeg geld en mijn dochter deed het prima op school. Ik had niets te klagen. Tot mijn man op een dag vertelde dat hij niet meer van me hield. Er was geen ander, maar de liefde was op. Dat eerste geloof ik tot op de dag van vandaag. Martin is geen type om vreemd te gaan. Hij wilde ‘weer leven’; voelde zich opgesloten in onze gewoontes, de voorspelbaarheid. Ik geef toe dat we een saai koppel waren en vrijwel niets samen ondernamen. Het was gemakzucht, denk ik. Maar dat Martin me zou verlaten zonder vooraf aan te geven dat hij ongelukkig was: dat had ik niet zien aankomen. Maanden was ik somber. Hele dagen huilde ik. Ik voelde me zo zielig, verwachtte een tweede kans. Maar die kwam niet. Ik had beter kunnen doorpakken, een plan kunnen bedenken. Maar ik liet me verzwelgen in mijn verdriet, waardoor ik uiteindelijk mijn baan kwijtraakte. Ik zat nog in mijn proeftijd en meldde me vaak ziek omdat ik liever thuis was. Daar zat ik, in ons oude huis, met net genoeg inkomsten van mijn WW-uitkering en alimentatie om rond te komen. Het was karig, maar ik ben absoluut geen luxepaard. Ik redde het financieel. Ook emotioneel krabbelde ik langzaam weer op. Ik moest wel, ook voor mijn dochter. Solliciteren viel tegen. De arbeidsmarkt was krap. Uiteindelijk vond ik een baan voor 24 uur, 8 uur minder dan voorheen. Ik was dolgelukkig. Nu zou alles beter worden. Ik had te vroeg gejuicht. Ineens was daar die gepeperde tandartsrekening, mijn dochter had een nieuwe laptop nodig, en mijn spaargeld had ik gestoken in een kleine auto omdat mijn nieuwe baan slecht te bereiken was met het openbaar vervoer. Ineens verlangde ik naar het einde van elke maand, zodat mijn salaris de rode cijfers weer zou wegboenen. Financieel zakte ik steeds verder weg. Toen ik bij mijn moeder geld moest lenen voor het schoolreisje van mijn dochter, was het genoeg voor me. Ik zou een bijbaan zoeken. Ik informeerde naar thuiswerk, maar schrok ervan hoe weinig dat betaalde. In restaurants kon ik alleen terecht in de weekenden, en mijn dochter is nog te klein om alleen te zijn. Uiteindelijk kwam ik op het idee van webcamseks. Prostituee of stripper worden ging me veel te ver. Ik wilde niet dat mannen me zouden aanraken. Al die vreemde handen vond ik maar smerig. Ik ben zuinig op mijn lichaam, heb in mijn hele leven met twee mannen seks gehad. Maar sexy voor een beeldscherm zitten en met mannen chatten via een toetsenbord leek me veilig en een prima manier om snel en makkelijk geld te verdienen.

Kale zestiger

Via Google kwam ik op sites waarop vrouwen zich aanboden als escort. Daar stonden veel advertenties van bedrijven die op zoek waren naar webcamdames. Na twee dagen twijfelen maakte ik toch een profiel aan, vulde gegevens over mezelf in, en solliciteerde. Een persoonlijk gesprek heb ik nooit gehad. Via e-mails kreeg ik te horen dat ik kon beginnen. Ook kreeg ik tips en instructies. Mannen krijgen op hun computer foto’s te zien van alle dames die online zijn, en kunnen hen dan aanklikken. Het is dan de bedoeling ze zo lang mogelijk aan de praat te houden, omdat ik per seconde wordt betaald. Voor mij was het wel een vereiste dat ik onherkenbaar zou zijn; ik wil niet dat er ooit filmpjes van me opduiken. Dat was geen probleem. Ik mocht een pruik en een masker dragen. Dat levert weliswaar minder klanten op, maar dat accepteer ik. En dus logde ik op een dinsdagmiddag voor het eerst in. Ik wiebelde wat voor het scherm, en voor ik het wist kwam er een kale zestiger in beeld. Ik vond het doodeng. Ik voelde me zo bekeken. Het was voor het eerst sinds Martins vertrek dat iemand mijn borsten zag. Toen die man na een minuut of vijf vroeg of ik over mijn tepels wilde wrijven, voelde dat onwennig en een tikkel beschamend. Na een paar minuten trok dat weg en herinnerde ik me alle tips. Ik vroeg hem of hij het sexy zou vinden wanneer ik mijn rok ook uittrok, of dat hij dat liever zelf wilde doen. Voor ik het wist, was er een kwartier om en kwam mijn tweede klant.
De meeste mannen die betalen voor webcamseks zijn van middelbare leeftijd, dus rond de vijftig. Maar ik zie ook regelmatig heren van dertig, en soms ook dik in de zeventig. Op een gemiddelde dag chat ik met zo’n twintig mannen. Een deel daarvan zit achter hun computer uit eenzaamheid. Zij willen graag contact met iemand die er speciaal voor hen is. Ze willen dat je iets met hen deelt wat je niet even in de supermarkt haalt. Maar het leeuwendeel van de mannen zit op deze sites voor de kick, de jacht. En natuurlijk voor hun seksuele ontlading. Want natuurlijk ben ik niet blind voor wat er aan de andere kant van het scherm gebeurt. De helft van de mannen draait de camera zo dat ik hun gezicht niet kan zien, maar vaker weet ik wel met wie ik praat. Ook tonen veel mannen hun geslachtsdeel. Ik heb ze voorbij zien komen in alle maten en kleuren, van vreselijk krom of-ieniemienie tot pimpelpaars. Veel mannen willen praten over hun fantasieën. Daar ga ik bijna altijd in mee, behalve als het gaat over strafbare zaken zoals kinderen, verkrachting of dierenseks. Dat vind ik werkelijk walgelijk. Ik zou het ook melden bij mijn werkgever. Gelukkig is het me nog nooit gevraagd. De andere verzoeken zijn me soms al opmerkelijk genoeg. Martin en ik hadden een prima seksleven, maar van wat ik nu leer moet ik soms echt met mijn ogen knipperen. Ik heb nooit geweten hoeveel mannen dromen over seks met uitwerpselen en braaksel. Ook wordt er vaak aan me gevraagd om virtueel iets in een anus te stoppen. Daar zijn mannen dus echt veel mee bezig. Of ze willen dat ik mezelf betast met een speeltje waar ik hen uit laat kiezen. En dan is er nog de film Fifty Shades. Sinds die in de bioscoop draaide, merk ik een flinke toename klanten die gedomineerd willen worden. Zelf heb ik daar niets mee, maar soms is het een leuk gesprek en ga ik erin mee. Dan vraag ik iemand zich om te draaien en zijn billen aan me te laten zien. Webcamseks is erg gericht op klaarkomen. Je hebt niet echt een volwaardig gesprek, alles wat je doet is gericht op het zogenaamde ‘trek- en rukwerk’. Dat heb je op een gegeven moment wel gezien. Ik hou het vol door te bedenken dat zo’n man toch ergens moet beseffen dat ik word betaald om een rol te spelen. Inmiddels is het ook niet zo leuk en spannend meer als in het begin. Ik word eerlijk gezegd niet meer warm of koud van een nieuwe fetisj.

Solo – sex

Door ervaring word ik ook steeds handiger. Soms klikken meerdere mannen tegelijkertijd op mijn foto. Dan verdien ik dus per kijker het vaste tarief. Wanneer je zo’n man dan het gevoel geeft dat je één-op-één met hem praat, blijft hij langer online. Ik probeer het gesprek dan smeuïger te maken, vraag bijvoorbeeld of iemand gemasseerd wil worden en waarmee. Ik laat hem weten waar precies ik hem insmeer, en beweeg ondeugend voor de camera. Ik heb een flinke voorgevel. Die gebruik ik door hem vol op de camera te richten. Ik ben niet frigide, heel soms word ik zelf ook opgewonden van een chat. Dan is de man extreem leuk, of het is een grappig of bijzonder gesprek. Af en toe laat ik mezelf dan ook gaan, en heel soms bereik ik een orgasme. In mijn dagelijkse leven zie ik geen mannen, ik date niet en ben nog niet klaar voor een nieuwe relatie. Dit zijn dus mijn enige pleziertjes. De leuke gesprekken zijn de krenten uit de pap. Toch wegen die paar pretmomenten niet op tegen de nadelen van het cammen. Waar ik bijvoorbeeld steeds minder tegen kan is de opdringerigheid van mannen. Heel vaak willen ze met je afspreken in real life. Ze blijven eindeloos en zelfs impertinent vragen om je nummer. Wanneer ik dat niet geef komen er vragen zoals: waar woon je? Wanneer ik dan verzin dat ik in Bunnik of Goes woon, zijn ze daar ‘toevallig’ twee dagen later ook. Soms wordt het zo vervelend dat het intimiderend voelt.

Altijd safe sex

De verdiensten vallen me eerlijk gezegd heel erg tegen. Voor een uur ontvang ik zo’n twintig euro netto. Dat is best weinig voor de beschamende dingen die ik soms doe, want zo voelt het soms wanneer ik een plastic piemel tussen mijn borsten duw of aan een man vraag me hard te nemen. Maar terug naar dat sappelen wil ik niet meer. Ik vind het belangrijk om financieel op eigen benen te kunnen staan, niet afhankelijk te zijn van een man of instantie. Ik hoef niemand dankjewel te zeggen wanneer ik voor mijn dochter een te dure winterjas koop. Daarbij is het geen moeilijk werk. Ik hoef er niet bij na te denken. Ik voel me veilig, niemand kent of herkent me. De seks is altijd safe omdat ik geen fysiek contact heb met wie dan ook. En ik kan mijn eigen werkuren indelen. Wanneer mijn dochter naar school is, draai ik in mijn werkkamer de deur op slot. Daar stift ik mijn lippen, verkleed me en werk tot ik geen zin meer heb. Dat is een luxe wanneer het buiten hard sneeuwt of regent. Die dingen en de trots van mijn eigen loonstrook aan het eind van de maand zorgen ervoor dat ik het volhoud.

Ik zou het vreselijk vinden wanneer mijn dochter dit werk ooit zelf gaat doen. Ik merk toch dat mijn beeld van mannen veranderd is. Ik hoor zoveel absurde verzoeken, en alles lijkt maar om seks te draaien. Dat is natuurlijk niet zo heel raar wanneer je werkt op een sekssite. Toch zou ik mijn dochter er niet om veroordelen. Dat doe ik ook niet bij mezelf. Ik ben veilig thuis, en doe er niemand kwaad mee. Ieder z’n ding, denk ik dan maar. Ik verdien mijn geld op een eerlijke manier. Ik heb inmiddels een klein spaarsaldo. Dat geeft me rust, en ik ben er trots op. Wanneer ik dan in de stad met mijn dochter ergens een tompouce eet en haar gezicht zie, denk ik: dat pakt niemand mij meer af. Toch weet ik dat mensen me erom zullen veroordelen. Seks voor geld hebben, je lichaam tonen, het is voor veel mensen grensoverschrijdend. Daarom houd ik mijn bijbaantje graag voor mezelf. Ik moet er niet aan denken dat mijn dochter op school hoort wat haar moeder allemaal uitvreet op het houten krukje achter de laptop.

Sexy mama

Een voordeel wat ik niet verwachtte is dat dit werk goed is voor mijn ego. Ik had een rotperiode nadat mijn ex me vertelde dat hij klaar met me was. We deden in de laatste jaren van ons huwelijk niet meer ons best voor elkaar. Ik droeg grote damesslips, sportte niet meer. Door mijn bijbaantje ben ik gedwongen mezelf goed te verzorgen. Ik merk dat ik daar steeds meer plezier in krijg. De complimenten die ik daarover ontvang, doen me goed. Van een tikkel slonzige huisvrouw ben ik nu een sexy mama geworden. Ik ben zelfverzekerder, heb de regie over mijn leven, en accepteer complimenten. Het is leuk om te merken dat ik nog meedoe. En misschien komt die leuke nieuwe vriend dan nog een keer. Dat lijkt me ook meteen een prima moment om te stoppen met dit werk.’

* Amy is een zogenaamde ‘werknaam’