Louise* (36) werkt naast haar gewone baan als verkoopster stiekem als high class escort.
Voor een exclusief bureau bezoekt ze rijke mannen die haar betalen voor seks.
Maandag 18 augustus 2014
Omdat een vaste klant al mijn lingeriesetjes al heeft gezien, koop ik vandaag nieuw ondergoed. Ik vertrek vroeg naar de stad en ga me te buiten aan een paar peperdure setjes in een exclusieve lingeriezaak. Ik kies veel kant en koop meteen wat reservekousen. Klanten tellen veel geld neer voor de illusie van perfectie, dus een kous met slechts één enkel haaltje erin kan ik al niet meer dragen. En dan zijn er natuurlijk de fetisjisten die extra geld op het nachtkastje neerleggen als ze een panty van mijn lichaam mogen trekken. Sommige heren maken hem graag stuk, anderen stoppen de panty in hun colbert. In de paskamer krijg ik een sms’je van mijn bureau. Of ik vanavond om 23.00 uur bij een meneer kan zijn die in een hotel in Schoorl logeert? Ik antwoord dat het prima is.
Thuis werk ik mijn administratie bij. Ik noteer wat ik droeg bij wie, hoeveel kilometers ik kan declareren en ik zoek me suf naar een bonnetje van glijmiddel. Dat vind ik uiteindelijk terug als boekenlegger. Ik laat sushi komen en verschoon het konijnenhok, gewoon lekker in mijn joggingbroek. Als ik me wil klaarmaken voor de avond, sms’t het bureau opnieuw. De klant heeft toch gekozen voor een ander meisje. Stiekem ben ik opgelucht dat ik niet helemaal naar Schoorl hoef te rijden voor twee uurtjes werk.
Dinsdag 19 augustus 2014
Vandaag heb ik een boeking die al weken geleden is gemaakt door een nieuwe klant. Dat is altijd weer spannend, want wie doet de deur open? Is meneer vadsig of mager, heeft hij een lelijk gebit of is hij juist aantrekkelijk? Ik weet het nooit, en dat vind ik altijd weer spannend. Daarom heb ik de regel dat ik binnen een paar seconden iets aan een klant leuk moet vinden. Een warme stem of een fijne glimlach bijvoorbeeld maakt het voor mij makkelijker om intiem te worden omdat ik dan iets heb waarop ik kan focussen. Ik vind altijd wel iets moois aan iemand. Het enige wat ik weet over mijn klant van vandaag, is dat hij sinds anderhalf jaar weduwnaar is. Hij ontvangt me bij zich thuis als zijn kinderen naar school zijn. Voor een nieuwe relatie is hij nog niet klaar, maar hij mist de intimiteit vreselijk. Vooraf heeft hij gevraagd of ik discreet om de hoek wil parkeren en of ik platte schoenen en een spijkerbroek wil dragen.
Eenmaal binnen drinken we eerst een paar koppen koffie. Hij wil graag kletsen over actualiteiten uit het nieuws. Hij mist een sparring partner, zegt hij. Na een uur of twee gaan we naar boven, waar hij schuchter uitlegt dat zijn slaapkamer nog verkeerd voelt. In het logeerbed knuffelen we uitgebreid en uiteindelijk vrijen we. In plaats van wat de meeste klanten doen, denkt deze man niet alleen aan zichzelf omdat hij ‘toch voor me betaalt’. Hij bemint me alsof ik zijn vriendin zou kunnen zijn: respectvol, voorzichtig en romantisch. Het laatste half uur ligt hij tegen me aan en streelt met zijn vingers over mijn buik. Hij geniet zo van mijn warme vrouwenlijf, zegt hij. Ik vind hem zo lief en aandoenlijk dat ik door zijn haar kroel en er daarna een zachte kus op druk. Dan moet ik gaan. Zijn kinderen komen zo thuis. Met een tevreden gevoel rijd ik naar huis.
Woensdag 20 augustus 2014
Vanmorgen ben ik al vroeg opgestaan. Om mijn escortwerk te verbloemen en om op feestjes mee te kunnen praten over ‘normale dingen’, werk ik twee dagen per week in een kledingzaak. Ik vertel overal dat ik er vier dagen werk, en gelukkig vraagt nooit iemand door. Het verdient matig, maar het is fijn om geaccepteerd te worden om wie ik ben. Ik sjouw met dozen en pak kleding uit. Goedkope spullen die ik vroeger ook kocht. Bij mijn escortklanten kan ik daar niet mee aankomen. Die verwachten een verfijnde, elegante dame en dus betaal ik rustig driehonderd euro voor een kasjmieren truitje of het dubbele voor een designerrok. Dat is lastig. Er vragen weleens vriendinnen of mijn designertas echt is. Meestal lieg ik dan dat hij van een toeristenmarkt uit Turkije komt.
Thuis kook ik voor mezelf en besluit daarna om naar mijn ouders te gaan. Ze zijn blij dat ik er ben. Ik vertel honderduit over de winkel, waarvan ook zij denken dat ik er vier dagen werk. Ik durf niet te vertellen wat ik nog meer doe. Natuurlijk is dat moeilijk, en doet het me veel verdriet om altijd te moeten liegen, maar ik wil ze graag beschermen. De schande zou voor hen te groot zijn. Bij vertrek stopt mijn moeder me een tientje toe. “Voor een bloemetje,” straalt ze.
Donderdag 21augustus 2014
Ook vandaag werk ik in de winkel. Een klant dubt bij de kassa bijna een half uur over een T-shirt. “Het is superprachtig, maar ook superprijzig,” zucht ze. Tijdens de lunch lees ik op mijn telefoon dat een vaste escortklant naar me heeft gevraagd. Omdat ik mezelf heb aangemeld als ‘beschikbaar vanaf 18.00 uur’, heeft het escortbureau me al ingeroosterd. Om 19.00 uur moet ik me melden in het Krasnapolskyhotel in Amsterdam, kamer 4016, de juniorsuite. Ik ken de Britse zakenman al even omdat hij drie jaar geleden, toen ik net met dit werk begon, mijn derde klant was. Hij rookt altijd eerst een joint in zijn hotelkamer, neemt me dan mee uit eten, en daarna is hij zo dronken dat er in bed niet veel gebeurt. Af en toe help ik hem met mijn handen, maar soms vindt hij dat niet eens nodig. Ik hoop dat dit ook vanavond zo zal zijn. Want hoe aardig ik de Brit ook vind: in mijn gedachten ben ik stiekem nog een beetje bij de weduwnaar voor wie ik niet zomaar wat amusement was. Zou alles goed met hem gaan?
Vandaag verloopt gelukkig precies hetzelfde. Mijn klant overhandigt me de envelop met het geld en we wandelen samen naar restaurant De Oesterbar, waar hij na een aperitiefje nog een hele fles wijn in zijn eentje soldaat maakt. We kijken naar foto’s van zijn kinderen en vertellen elkaar oubollige en schuine moppen. Daarna eindigen we net voor de vooraf afgesproken eindtijd op de hotelkamer. Als ik de deur achter me dichttrek, lalt hij me vanaf het bed gedag. ‘You were sooooo great. See you next time. Love you,’
Ik neem een taxi naar mijn escortbureau om het geld van dinsdag en vandaag af te dragen. Fooi mag ik zelf houden, maar de rest wordt netjes verwerkt en komt uiteindelijk via een begeleidende loonstrook op mijn bankrekening. Ik klets nog even met twee andere meisjes die ook binnen zijn. Een ervan heeft vanavond haar eerste boeking en is erg nerveus. Als de vaste chauffeur haar komt ophalen, wensen we haar een fijne avond. Ik besluit naar huis te gaan en graai nog snel een flinke hand condooms mee. Die verstrekt het bureau gratis zodat ieder meisje veilig kan werken.
Op de achterbank van de luxe Mercedes voel ik me schuldig als ik denk aan de dame uit de winkel. Ze heeft uiteindelijk het T-shirt laten weghangen om het later op te halen en te betalen. Ik heb zojuist acht T-shirts verdiend met enkel het eten van kreeft en door schunnige grappen in het Engels te vertellen.
Vrijdag 22 augustus 2014
Mijn beste vriendin belt me op en vraagt of ik mee ga lunchen. We spreken af in de stad. Alleen zij en een andere vriendin kennen mijn geheim. En alhoewel een van hen het erg moeilijk vindt omdat ze vreest voor alle stigma’s, roddels en de geheimen waaronder ik gebukt ga, accepteren ze mijn werk wel allebei. Wel zeggen ze regelmatig dat ze dit werk zelf nooit zouden kunnen doen. Ze willen er ook weinig over praten. Het gaat hen meer om mij als persoon, zeggen ze. Dat vind ik weleens jammer, omdat ik soms snak naar een uitlaatklep. Die vind ik gelukkig bij collega’s, en ook een zak drop helpt altijd.
Ik betaal voor onze lunch en daarna besluiten we nog even naar de pedicure te gaan. Er wordt van mij verwacht dat ik goed voor mezelf zorg, gezond eet en leef, regelmatig sport en er tiptop uitzie. Dat geldt dus ook voor mijn voeten, die poezelig zacht moeten zijn. Ook hier zijn namelijk liefhebbers voor, de voetfetisjisten die willen dat je je nagels lakt en dat je hen aftrekt met je voeten. Ik doe het niet, zo lening ben ik niet. Maar zachte voeten worden wel gewaardeerd heb ik gemerkt en het hoort ook een beetje bij de illusie van perfectie. Gelukkig is er plaats en we laten ons giechelend vertroetelen. Mijn vriendin staat erop haar eigen behandeling af te rekenen. Dat vind ik fijn. Ze weet dat ik nu single ben, maar ook zij kan zich nog prima het foute vriendje herinneren dat meer van mijn geld hield dan van mij. Het gevoel dat hij mij gaf door mij altijd te laten betalen, wil ze mij absoluut niet geven.
Die avond blijf ik thuis, want ik kan door het bureau gebeld worden. In dat geval moet ik binnen een uur bij mijn klant kunnen zijn. Maar ondanks dat ik sta aangemeld als beschikbaar, belt het bureau me niet. Het was ook voor hen een rustige avond, hoor ik later. Ik vind het prima, omdat ik niet teveel wil werken. Elke dag escortwerk maakt het voor mij te professioneel, en dat voelt als een stapje te ver. Ik gebruik de avond om heerlijk te lezen en kruip uiteindelijk voor een vrijdagavond relatief vroeg mijn bed in.
Zaterdag 23 augustus 2014
Rond negenen in de ochtend sta ik klaar op een parkeerplaats aan de rand van de stad. Daar word ik opgepikt door een Kroatische man. Hij rijdt in een enorme Audi met Duits kenteken. “Goedkoop voor de belasting,” grapt hij vanaf de kalfslederen bekleding. Ik heb B. al een paar keer gezien, en dit weekend heeft hij me geboekt voor een trip naar Parijs. Hij is twee jaar jonger dan ik en erg druk met zijn eigen bedrijf. Ik vind hem materialistisch, maar gelukkig heeft hij een goed hart. ‘Even op en neer’, had hij doorgegeven aan het bureau. Bij een tankstation koopt hij dure glossy’s voor me voor onderweg. Halverwege de middag parkeren we in een chique parkeergarage met autowasservice. Onze suite in het Peninsulahotel is prachtig en B wil ‘het bed testen’. Hij is echter zo moe van de autorit dat hij in slaap valt. Ik laat hem even liggen, opgelucht dat ik ook even kan bijkomen. B. heeft namelijk een meer dan gezonde seksdrive. Straks moet ik vast flink aan de bak. Na een wandeling over de Avenue des Champs Elysees dineren we samen. Terug in de kamer is B. helemaal klaar voor wilde actie. Ik ga op hem zitten tot hij me wegduwt om zichzelf te strelen totdat hij bijna klaarkomt. Daarna wil hij me penetreren voor de ‘grote finale’. Nadat hij tweemaal zijn lusten heeft bevredigd vallen we in slaap. Als ik wakker word, voel ik zijn ochtendverrassing al in mijn rug prikken. Ik schakel mijn gevoel uit omdat ik weet dat dit uiteindelijk een fijnere dag met een blijere B. zal opleveren en geef hem daarom zijn zin. Ook deze keer denkt hij weer enkel aan zichzelf in bed – hij beweegt als een konijn en is veel te ruw – maar gelukkig is het snel voorbij.
Zondag 24 augustus 2014
Ik vind het altijd maar lastig, met anderen slapen. Iedereen heeft toch een eigen ritme en wensen, en de mijne moet ik bij een overnachting met een klant volledig aanpassen aan de ander. Dat is niet altijd gemakkelijk. Na een afmattende ochtendsessie vertrekt B. gelukkig wat eerder naar de ontbijtzaal. Nu kan ik even rustig naar het toilet, iets wat altijd erg lastig is wanneer ik met een vreemde reis en ‘perfect’ moet overkomen. We toeren later samen door Parijs, eten crêpes op het place du Tertre en rijden terug naar Nederland. Wanneer B. de Audi voor zijn voordeur parkeert, glijdt zijn hand over mijn bovenbeen. Hij laat geen misverstand ontstaan over zijn wensen. ‘We hebben nog een uur voor de boeking afloopt.’
Ik ga mee naar binnen en volbreng mijn taak met een glimlach. Dan bedank ik hem voor het heerlijke weekend. B. geeft me een royale fooi en bedankt me op zijn beurt hartelijk voor mijn inschikkelijkheid. “Jij zeurt nooit. Daarom ben je mijn favoriet.” Ik voel enkel mijn beurse onderlichaam en denk aan de lekkere pain-au-chocolat die nog in mijn handtas zit.
Ik kijk blij naar het dikke pak cash dat ik dit weekend verdiende en weet dat ik weer een stapje dichterbij mijn droom ben: Ooit komt dat appartement in Portugal er wel.
* Louise is niet haar echte naam. Dit interview is afgenomen in 2014.
©EvelineKarman