Nadat haar vriend vreemdgaat en spijt betuigt, begint Inga (nu 42) met hem een nieuw leven in een nieuw dorp.
Alles gaat perfect, tot ze erachter komt dat haar partner een nieuwe affaire heeft. Dit keer met haar beste vriendin: de overbuurvrouw!
‘Mick en ik waren pas drie jaar samen toen we meteen in een diepe crisis belandden. Ik klampte me vast aan mijn eerste baan. Toen ik onverwacht werd ontslagen omdat het bedrijf werd verkocht, eindigde ik in een zware dip. Ik geef eerlijk toe dat ik in die periode geen feestneus was. Mick kon op zijn beurt niet omgaan met mijn depressieve gevoelens. We waren jong, allebei tweeëntwintig, en nog niet goed uitgerust voor grote tegenslagen. Ik wentelde me in mijn ellende en vermeed elk gesprek met Mick over ‘gezellig doen’ of ‘beter worden’. In die tijd is hij een affaire gestart met een collega. Ik kwam erachter door een onderschept sms’je. Het werd een heel gedoe, maar Mick en ik besloten om te vechten voor elkaar. Waarom hadden we elkaar zo voor lief genomen? Wij waren toch voor elkaar bestemd? We gingen in therapie en het lukte me om alles achter me te laten. We waren allebei stom geweest en nu ging alles beter. We trouwden en toen ik op mijn 25e zwanger was van de eerste, kochten we een koophuis. Het voelde voor mij als een compleet nieuwe start. In ons nieuwe dorp kende niemand onze geschiedenis en waren we enkel een fris, jong stel.
NIEUWE START
We kwamen terecht in een leuke wijk. Naast ons woonde een ouder stel dat al vrij direct onze vaste babysit werd. En tegenover ons troffen we een koppel van slechts een paar jaar ouder, met nét hun tweede kindje. Ik ging op kraamvisite en Sylke, een muizige, dorpse vrouw met een enorm accent, bleek toen ik haar leerde kennen een fantastisch gevoel voor humor te hebben. Tussen de mannen klikte het ook en later trokken ook onze kinderen naar elkaar toe.
Wat had ik het getroffen met deze leuke buurt en al die fijne mensen. Ik bloeide helemaal op. Zodra onze tweede naar groep één ging, had ik weer zin in een leuke baan. Ik vond werk bij een sauna. Ik beheerde de kassa en na het vertrek van de laatste gast, spoot ik met mijn collega alle ruimtes schoon. Ik was dankbaar voor de rust in mijn leven, mijn huwelijk en onze twee gezonde kinderen. Mick en ik waren op elkaar ingespeeld en hadden het fijn met elkaar. Ons seksleven was niet meer heel spannend maar stabiel en we ondernamen veel met ons gezin. Regelmatig werden er buurtbarbecues gegeven. We keken in de straat samen belangrijke voetbalwedstrijden en ook al liepen we niet de deur bij elkaar plat, ik vond in Sylke een fijne vriendin. Van winkelen hield ze niet. Alcohol dronk ze niet. Maar ze was grappig en lichtvoetig en die combinatie maakte haar voor mij prettig gezelschap.
Natuurlijk viel het met me weleens op dat ze zei dat Mick en ik een ‘dreamteam’ waren. Dat we zoveel hipper waren dan zij met haar ‘boerenkoolleventje’. Ik praatte er overheen of lachte erom met Mick. Steeds vaker namen we Sylke en Huib mee op sleeptouw. Zo was Sylke nooit in Parijs geweest. Mick en ik regelden een weekend met ons viertjes, onze buren pasten op de kinderen die toen acht en vijf waren. Tijdens dat weekend werd Sylke voor het eerst dronken. Kotsend hing ze over het toilet terwijl de mannen in de bar zaten. Ik hield haar haren vast en luisterde naar haar gejammer dat ze veel te jong was getrouwd. De volgende dag kochten we allebei een bohemianjurk, zo’n wijd geval met vleermuisouwen. Het leek ons helemaal ‘au Parisienne’ en cool, maar terug in Nederland hebben we de jurk allebei nooit meer gedragen.
Vanaf die tijd kopieerde Sylke me. Ik was eerlijk gezegd gevleid door het idee dat zij me als haar voorbeeld zag. Ineens ging ze naar dezelfde kapster als ik en ze droeg meer make-up. We wisselden tijdschriften uit en dronken steeds vaker een glas rosé op een doordeweekse avond. We waren net een tweeling.
Ik was gelukkig met mijn leven, mijn twee opgroeiende kinderen, en ook tussen mij en Mick liep alles prima. Wel viel het me op dat hij het zich graag liet welgevallen dat Huib en Sylke naar ons opkeken. Mick kickt best op materiele welvaart. Hij vond het maar wat leuk om Huib te imponeren met een nieuwe Big Green Egg barbecue van bijna duizend euro of een kekke racefiets die hij ineens kocht. Ik gunde hem dat. Was blij dat Mick gelukkig was. Maar met twee opgroeiende kinderen en Micks uitgavenpatroon draaide ik wel steeds meer overuren bij de sauna. Ik werkte vaak avonden. De sauna sloot om 22.00 uur en regelmatig was ik na het schoonmaken pas rond elven thuis. Vaak sliep Mick dan al, want die moest ’s morgens weer vroeg op.
TWIJFELS
Eerlijk gezegd weet ik niet of ik op dat moment en met al die extra diensten nog zo gelukkig was. Gesprekken tussen Mick en mij gingen steeds meer over geld. We hadden een nieuwe auto nodig en de oudste ging naar de brugklas. Met Huib en Sylke was het altijd gezellig kletsen, maar als Mick en ik weer alleen waren, was er minder gespreksstof. We vreeën nog zelden, zo om de maand. Ups en downs, dacht ik zelf. Het sloop er zo in. Ik droomde over meer quality-time met het gezin, een gezinsvakantie in Amerika. Maar het leek of we in een rijdende trein zaten waar niemand de noodrem wist te vinden. Ik was vaak al blij als ik tijd had om naar de kapper te gaan.
BETRAPT
En ineens stond Huib aan de deur. Mick was met de kinderen naar zijn moeder en ik was alleen thuis. ‘Weet jij dat jouw man een verhouding heeft met mijn vrouw?’ Hij vroeg het vol schaamte en ik zag aan zijn rode ogen dat hij gehuild had. Een paar minuten dacht ik dat het een grap was. Een misplaatst lolletje, want Huib maakte – net als Sylke – graag grappen. Het kwam volkomen uit de lucht vallen. Maar toen ik zag hoe hij met zijn handen stond te draaien, plukken vel bij zijn duim lostrekkend, besefte ik dat het geen grap was. Huib vertelde me dat het hem al een tijd dwars zat hoe Sylke naar Mick keek. Blijkbaar was er op een tuinfeest voor het eerst stiekem gezoend en vanaf toen was een affaire begonnen. Zowel Huib als Sylke namen regelmatig een middag vrij op hun werk om ergens seks te hebben. Huib had Sylke die middag gevolgd en zowel haar auto als die van Mick zien staan bij een snelwegmotel. Via opgevraagde telefoongegevens ontdekte Huib dat Mick en Sylke een wel heel actieve appwisseling met elkaar voerden. En dat in mijn buis babysitten als ik ’s avonds werkte geloofde Huib eigenlijk ook niet meer.
Ik stond erbij als een geest. Babysitten? Waar had hij het over? Onze kinderen waren 11 en 8, en ook al liet ik ze nooit alleen in huis achter omdat Huib thuis was als ik werkte, een babysit was echt niet meer nodig. Ze hadden hun computerspelletjes en social media. Als ik rond elven thuiskwam van mijn werk, kletste ik bij allebei apart nog een kwartiertje op hun slaapkamers. Maar Huib beweerde dat Mick ’s avonds vaak nog voor de zaak bezig was. Hij vond het fijn om dan gezelschap te hebben voor de kinderen. Ineens viel het kwartje. Zodra ik mijn hielen had gelicht en de kinderen ‘huiswerk gingen maken’, kwam Sylke ‘babysitten’. Mick gaf haar zelfs geld dat ze aan Huib kon laten zien. Geld waarvoor ik aan het overwerken was! Mijn hart leek wel een drumstel.
Diezelfde avond nog heb ik Mick geconfronteerd met alles wat Huib verteld had. Eerst ontkende hij, maar toen ik doordramde en vroeg of hij Huib voor leugenaar uitmaakte, gaf mijn echtgenoot zijn ontrouw toe. Hij had al sinds ruim twee jaar een verhouding met Sylke. En ja, ze hadden ook seks.
Ik kon het niet geloven. Met háár? De grijze dorpsmuis? Natuurlijk vond ze hem interessant. Blijkbaar had dat een erotiserende werking voor Sylke, want volgens Mick had ze behoorlijk met hem geflirt. En daar was hij voor gevallen. ‘Jij was altijd aan het werk’, schoof hij mij in de schoenen. Dat viel helemaal verkeerd. Ik probeerde ons huwelijk en Micks financiële uitspattingen juist te redden door me een breuk te werken en extra diensten te draaien. Daarmee gaf ik Mick vrij spel! Zodra ze het rijk alleen hadden, trokken hij en Sylke een wijntje open. Ik weet zeker dat er weleens wat is gebeurd op mijn bankstel en misschien wel in mijn bed. Ik voelde me zo dom. Ik vertrouwde haar. Dacht dat we vriendinnen waren.
Ik heb Mick diezelfde avond nog teruggestuurd naar zijn moeder. Ik vond hem zo vies. Ik wilde niet dat hij me nog aanraakte of zelfs maar bekéék. Zelfs samen tandenpoetsen voelde als té intiem. Ook kwam het incident van veertien jaar geleden weer terug. Toen begreep ik prima waarom Mick was vreemdgegaan. Onze relatie was niet stabiel en ik was niet mezelf. Bovendien duurde die flirt maar een paar weken. Dit was al tweeënhalf jaar aan de gang!
GARAGEDEUR
Mick heeft vier maanden bij zijn moeder gewoond. Hij had vreselijke spijt. Voor hem was het geen liefde maar een ‘spannend intermezzo’. Hij voelde zich populair, een jonge God. Als hij bij Sylke was, waren er geen zorgen of routines. Hoefde hij geen gras te maaien of kinderen naar sporttraining te brengen. Ik was woedend. Hoe had hij dit kunnen doen? En dan nog wel voor een tweede keer. Ik vond hem vies. Weigerde vragen te stellen omdat ik niet wilde weten wat hij met haar had gedaan en wáár in mijn huis. Ik heb de kinderen gepolst, want we hadden ze wel verteld dat papa en ik tijdelijk apart woonden omdat er problemen waren tussen ons, maar niet waarom. Beiden hadden niets gemerkt. Ja, ze hadden weleens ’s avonds de garagedeur open en dicht horen gaan, maar ze dachten dat Sylke of Huib even op visite kwam of gezellig kwamen kletsen. Ze vonden het niet verdacht en zochten er niets achter. Ik heb het maar zo gelaten, ook omdat Huib en Sylke ook niets tegen hun kinderen hadden verteld en die onderling veel met elkaar optrokken. Dat wilden we ze niet afpakken.
Wat moest ik nu? Onze kinderen waren jong, gingen net naar de middelbare school. Moest ik helemaal opnieuw beginnen en alles opgeven? Maar het vertrouwen was helemaal weg.
Mick en ik zijn opnieuw in therapie gegaan. Ik vond dat Mick geen goede redenen kon opgeven waarom hij zo nodig vreemd moest gaan. Mick zelf werd verteerd door spijt. Dat raakte me eerlijk gezegd wel. Hij vond zichzelf ‘oerstom’ dat hij een affaire was begonnen en zijn gezin had ‘laten zakken’. Hij was meegesleept in de roes, de spanning. Hij had een verkeerde keuze gemaakt.
We hebben onze ouders ingelicht. Die schrokken maar na de opluchting dat we bij elkaar bleven omdat er teveel was om op te geven, kwamen de dooddoeners als ‘elk huisje heeft zijn kruisje’ en ‘overal is weleens wat.’ We hebben het maar zo gelaten. Vanaf de zijlijn lijkt alles makkelijk en Mick en ik waren wel ruim twintig jaar samen. Dat gooi je ook niet zomaar weg. Ik was boos. Maar wie strafte ik nu het meest als ik ging scheiden? Dat waren toch de kinderen? Was ik het niet aan hen verplicht om uit te zoeken of ons huwelijk nog levensvatbaar was?
BESCHADIGD
Mick en ik zijn tot de bodem gegaan. We verbraken alle contact met Huib en Sylke die er ook voor kozen om samen te blijven. Na een paar zware maanden waarin we veel praatten, zijn Mick en ik langzaam weer gaan daten. In het begin dronken we ergens koffie; ik in mijn oude kloffie. Maar toen ik zag dat bij Mick de spijt diep zat, dofte ik me telkens meer op en werden onze dates romantisch. Een half jaar na ‘dag nul’ kwam hij weer thuis wonen. Wel wilde ik verhuizen. We wonen nu in mijn moeders dorp. Ik vind het fijn om meer bij haar te zijn nu ze ouder wordt en omdat ik daar iedereen ken is er meer sociale controle. Want het vertrouwen in Mick is nog niet hersteld. Ik ben nog schrikachtig en achterdochtig. Is dat zwak? Ik weet het niet. Elke dag ben ik scherp en dat was ik vroeger nooit. Dat vind ik klote. Soms vraag ik Mick of ik op zijn telefoon mag kijken als er een appje binnenkomt. Gelukkig is dat geen probleem.
Het nieuwe huis voelt goed. We hebben weinig contact met de buurt en ik vond wat oude schoolvriendinnen terug. Die vertrouw ik tot op het bot. De nieuwe start geeft ons rust. Ik heb besloten om Micks spijt te geloven en ook dat hij voor zijn gezin heeft gekozen. Ik ben nu twee keer verhuisd omdat mijn man zijn gulp niet dichthield. Maar dat gaat echt geen derde keer gebeuren. Dan kan Mick vertrekken. Maar heel eerlijk? Voordat ik hem weer vertrouw en weer onbevangen met hem kan vrijen zoals vroeger, voordat ik hem niet bespioneer als hij gewoon even aan het kletsen is in de supermarkt… Dat gaata nog wel even duren!
.’
Dit interview is geschreven voor en geplaatst in VROUW GLOSSY (Telegraaf)
De namen zijn om privacyredenen veranderd. De vrouw op de foto is een model.
©EvelineKarman