Judith (54): ’Seks boeit me niet meer’

„Ooit las ik een interview met een vrouw die bewust seks had met getrouwde mannen. Ze had geen zin in de rompslomp van een relatie. Dat begreep ik: seks om de seks. Tot ze aangaf dat haar minnaars niet op zoek waren naar méér seks. Ze wilden überhaupt seks. Die mannen stonden allemaal droog. Regelmatig had deze Xandra dates met een man wiens vrouw het prima vond als hij een minnares nam. Ik vond het schokkend om mijn verhaal van de andere kant te horen. Maar wat was het ook troostend om te merken dat ik, de vrouw die niet taalt naar seks, absoluut niet zeldzaam was.

Ontmaagding

Op mijn 19e werd ik tijdens een vakantie ontmaagd door mijn eerste vriend. We hadden een fatsoenlijk bed, brandden kaarsjes en alles was prettig. Ik vond het leuk, maar zeker niet verheffend. Was dit nu waar de hele wereld om draaide? Voor mij telde het contact maken met mijn vriend en verdieping vinden. Eindelijk hadden we een relatie met alles erop en eraan. Samen ontdekten we orale seks, buitenseks en lingerie. Na een jaar of twee vond ik het allemaal minder interessant. ’Ben je geil?’ vroeg mijn vriend weleens. Dan gromde ik wat, maar als ik er later over nadacht moest ik bekennen dat ik niet echt een tintelend onderlijf voelde. Ik nam steeds minder het initiatief en was stiekem opgelucht toen mijn vriend minder aandrong om seks te hebben.

Toen hij het niet veel later uitmaakte omdat hij ’zich te jong voelde om te settelen’, kwam dat als een totale verrassing. Volgens hem had het niets te maken met het feit dat we om de week seks hadden. Ik geloofde hem. Tot ik later via een buurmeisje hoorde dat hij mij een frigide kip noemde. Hij gunde zichzelf meer seks. Dat stak me enorm. Waarom had hij dit nooit aangegeven? Had ik iets fout gedaan? Ik dacht na over wat ik had kunnen doen. Had ik tegen mijn zin in met hem moeten vrijen? Ik piekerde me suf. En ik kon er met niemand over praten. Vriendinnen die ik voorzichtig polste, lachten me uit. ’Seks is heerlijk, ik wil wel elke dag!’ Ik hield het erop dat mijn kalverliefde en ik seksueel gewoon geen goede match waren geweest, huilde uit en ging door.

Vlam in de pan

Twee jaar later, ik was 23, ontmoette ik Leon. Een schat van een man: geduldig, empathisch en zorgzaam. Ik werd stapelverliefd. Al op onze derde date hadden we seks, op mijn initiatief. Ik vond het geweldig! Al het hoekige en puberale was verdwenen van onze lichamen en Leon voelde rond en zacht. Ik kon bij hem schuilen en met hem vrijen. Na een jaar gingen we samenwonen. En ja hoor, de klad kwam in ons seksleven. Op ons zevenjarige jubileum bedacht ik me dat we de afgelopen vijf jaar in totaal misschien vijftig keer seks hadden gehad. Ik besprak mijn zorgen met Leon. ’Jij hebt gewoon een laag libido,’ concludeerde hij. Hij wilde dolgraag vaker vrijen, maar niet als ik dat tegen mijn zin deed. Ik probeerde het een paar weken, verleidde hem, maar ik vond er gewoon niets aan. Al die moeite en tijd en ophef voor een orgasme van vijftien seconden. Het was het me niet waard. Liever zat ik in mijn joggingpak lekker naast Leon met een warme chocolademelk en keek een serie. Ook hij vond cocoonen heerlijk. Zolang ik hem af en toe ’solotijd’ gunde en hij met zichzelf aan de slag kon, vond hij het prima. De keren dát we vreeën, waren fijn en nam ik het initiatief. Dat vond Leon belangrijk.

We waren negen jaar samen toen ik verliefd werd op een getrouwde collega. Vreemdgaan wilde ik absoluut niet, daar ben ik geen type voor, maar ik merkte dat er in mij iets ontwaakte. Ik fantaseerde de hele dag over seks met mijn collega. Hoe zou hij zoenen? Hoe zag hij eruit zonder kleding? Ik besefte door mijn verliefdheid dat ik niet verder wilde met Leon. We waren net 30 en leken wel een koppel van in de 70. In de bloei van ons leven en compleet ingeslapen. Onze enige pleziertjes waren samen tv kijken en uit eten gaan. Toen ik mijn gevoel besprak, herkende Leon alles. Eerder wilde hij ons leven niet overhoop gooien, maar nu ik ook niet meer gelukkig was, concludeerden we samen dat onze relatie was doodgebloed. We gingen als goede vrienden uit elkaar. Leon en ik zien elkaar nog steeds, ook al is hij nu getrouwd en vader van twee dochters.

Ik bleef vier jaar alleen en vond het fantastisch. Ik pakte nieuwe hobby’s op, zoals mijn eigen kleding naaien, en startte een blog met handwerktips. Online ontmoette ik veel leuke vrouwen. Ik had tijd te kort! Seks miste ik geen seconde. Zo’n tien keer per jaar masturbeerde ik, maar als ik dat had gedaan, was mijn lichaam zeker weer een maand in winterslaap. Ik voelde me vrij en fijn, miste geen man in mijn leven. Op een mooie zomerdag keek ik vanaf een terras op het water naar de bootjes. In de schemering raakte ik aan de praat met een zeer aantrekkelijke man, Barry. Ik voelde me op mijn gemak, vond hem spannend. Voor we het wisten, wisselden we telefoonnummers uit. Als een mokerslag kwam bij me binnen dat ik dit gemist had: samen eten, lachen, voor iemand koken. Toen Barry na een maand vroeg of ik openstond voor een relatie, knikte ik. Vanaf die dag waren we samen. Wél vertelde ik al snel dat hij geen bednimf hoefde te verwachten en dat ik een lage seksdrive heb. Barry vond het geen probleem, we moesten eerst maar eens kijken hoe onze relatie zich zou ontwikkelen. Het bizarre is dat Barry en ik een geweldig seksleven hadden! Soms keek hij me aan en dan vlamde alles in mij op. Samen lagen we halve weekenden in bed en vreeën tot het donker werd en we nóg geen boodschappen hadden gedaan. Dan lieten we eten bezorgen. Barry en ik waren een match made in heaven. Alles voelde perfect. We kregen een zoon, en voor ons voelde ons gezin als compleet en harmonieus.

Weg seksdrive

Acht jaar lang ging alles prima. We vreeën zo’n vijf keer per maand. Voor Barry was dat voldoende, voor mij een record. En ineens, zomaar uit het niets, hoefde het niet meer voor mij. Ik vond het niet meer interessant, ging liever vroeg naar bed of besteedde een avond aan het maken van een nieuwe broek. Het was absoluut niet zo dat mijn relatie een sleur was. Barry en ik ondernamen van alles, gingen weekendjes weg en hadden vreselijke lachbuien. We knuffelden vaak, liepen altijd hand in hand. Het verwaterde gewoon. Barry leek het ook niet te missen. Hij probeerde weleens wat, maar dan zei ik dat ik even geen polonaise aan mijn lijf wilde en bevredigde hem met de hand. Dat vond hij prima. Ineens besefte ik tot mijn schrik dat Barry en ik al twee jaar niet meer écht hadden gevreeën. Het was er gewoon ingeslopen. En ik miste het niet eens! Af en toe maakte ik een grap dat Barry een minnares moest nemen, maar hij vertelde dat hij van mij hield en geen ander wilde. Af en toe een handjob en blijven knuffelen was voorlopig genoeg. Zodra dat veranderde, zou hij zich melden.

Deze situatie handhaaft zich nu bijna tien jaar. Barry en ik hebben in die tijd vier keer seks gehad, telkens wanneer we allebei aangeschoten waren. Het was heerlijk en na afloop beloofden we elkaar plechtig om weer vaker te vrijen. Maar het komt er gewoon niet van. We zoenen nog wel, knuffelen, douchen in de weekenden samen. Maar verder gaat het niet. Al het andere is belangrijker. Vroeg naar bed. Een feestje. Onze hobby’s. Seks is gewoon geen onderwerp meer in onze relatie. Af en toe pols ik, net als vroeger, mijn vriendinnen. Dezelfde die elke dag seks destijds heerlijk vonden. Elke dag is bij hen inmiddels veranderd in twee keer per week tot twee keer per maand. Als ik doorvraag blijkt het vooral nog te gebeuren omdat dat volgens hen zo hoort of uit angst dat hun partner zal vreemdgaan.

Aseksueel ben ik zeker niet. Dan had seks voor mij nooit gehoeven. In de fases dat ik verliefd was, vond ik seks fantastisch. Ik zocht bevestiging, wilde de ander leren kennen. De eerste acht jaar met Barry ging het ook prima, ook al gebeurde het echt niet elke week. Dus nee, ik voel me zeker niet meer de ’frigide kip’ waarvoor ik ooit ben uitgemaakt. Een laag libido heb ik wel altijd gehad en met het klimmen der jaren is mijn seksdrive totaal verdwenen. Ik vind de lusten de lasten niet meer overstijgen. Heb gewoon geen zin meer. Zin in therapie of tantra-workshops heb ik ook niet. Zelfs al krijg ik daardoor een kleine opleving, ik zal simpelweg nooit aan de lampen hangen.

Libidopil

Ik accepteer wie ik ben. Het is nu eenmaal zo en geen libido hebben maakt me nog geen minderwaardig mens. Ik hoef Barry ook niks te weigeren, want hij probeert het niet meer. Als ik hint naar seks, herinnert hij me aan zijn belofte dat hij zich meldt als hij het niet meer trekt. Als ik vraag of hij het mist, geeft hij aan dat hij niet alles kan hebben in het leven en dat hij al geboft heeft met mij en het leven dat we leiden. We zijn gezond en hebben alles op de rit. Onze zoon doet het geweldig. Of Barry het af en toe bij een ander zoekt, weet ik niet. Ik zou daarmee kunnen leven. Als ik hem geen seks geef, accepteer ik het als hij het ergens anders haalt. Zolang Barry mij er maar niet mee confronteert. Heel eerlijk? Ik voel totaal geen wantrouwen. Hij is altijd waar hij zegt dat hij is. Wat hij verder onder de douche uitspookt, is zijn zaak.

Wat me wel stoort in mijn zelfverkozen celibaat, is de overvloed aan seks in de media. Het lijkt wel alsof het moét. Meiden van zeventien die anale seks hebben. Erotiek op tv, zo’n documentaire als Mijn seks is stuk. En dan Esther Perel, die vindt dat open relaties moeten kunnen. Op vrouwenbladen staan koppen als ’Blij dat ik vrij’. Die overprikkeling, die constante fotostroom van billen en reclames voor vreemdgaan en nog geilere gekkere seks, maakt het voor mij lastig. Ik vind het allemaal zo ranzig worden.

Masturberen doe ik ook niet meer. Het boeit me niet. Vaak vraag ik me af waarom ik zo ben. Ik heb nooit negatieve ervaringen gehad met seks. Alles ging altijd vrijwillig en er zijn geen trauma’s of andere redenen waarom ik geen ’kriebels’ voel. Ik vermoed dat ik gewoon weinig sekshormoon aanmaak. Al het gedoe, wéér diezelfde standjes. En dat allemaal voor twintig seconden pret: ik pas ervoor.

Intimiteit en bevrediging haal ik niet meer uit vrijen. Die vind ik elke dag terug in mijn relatie. Want ondanks dat ik niet voldoe aan de standaard, hebben Barry en ik een heerlijk huwelijk. We voelen ons vertrouwd en vrij bij elkaar, hebben ons gezin en vriendengroep en een financieel zorgeloos leven. Af en toe eten we op een zomeravond op het terras waar we elkaar ontmoetten en dan voel ik nog steeds kriebels. Vaak kletsen we elkaar de oren van de kop tot de zaak gaat sluiten. Dat ga ik toch niet allemaal opgeven voor nieuwe spanning en wat orgasmes? Nee hoor, Barry is voor mij de ware.
Maar als er ooit een libidopil wordt uitgevonden – en ik eraan kan komen, want die dingen zullen constant uitverkocht zijn, begrijp ik van vriendinnen – denk ik dat ik hem wél zou slikken. Al was het maar om Barry een plezier te doen. Of om me weer ’normaal’ te voelen. Want het wrange is: ondanks dat ik een tophuwelijk heb en nooit bang ben dat Barry me verlaat, heb ik toch een schuldgevoel dat we niet op z’n minst wekelijks seks hebben. Maar misschien moet ik gewoon zien te accepteren dat ik een lage seksdrive heb. Er zijn ergere dingen in het leven dan niet vrijen, toch?”

*Wegens privacyredenen zijn de namen in dit interview gefingeerd.

©EvelineKarman