Meintje (56): Ik viel voor een broekie

Na haar scheiding viel Meintje (56) als een blok voor de veertien jaar jongere bouwvakker die haar huis opknapte. Inmiddels wonen ze samen.

‘Na bijna vier jaar is het nieuwtje er gelukkig vanaf. Wat vooral hielp was de nieuwe partner van een van onze vrienden. Zij is elf jaar jonger dan hij. De grappen verstomden. Nick en ik schelen veertien jaar: hij is 42 en ik ben 56. Het leeftijdsverschil tussen Prinses Diana en toen nog Prins Charles was destijds twaalf jaar. Daar grapte toch ook niemand over?

Na mijn scheiding op mijn 51^e leefde ik een half jaar in diepe rouw. Ik wist dat uit elkaar gaan de beste optie was voor mijn ex en mij – de koek was op na achtentwintig jaar – maar wat voelde ik me eenzaam. Ik miste de routines, ik miste mijn ex. De aanspraak en gezelligheid. We waren zo lang samen geweest dat het acceptatieproces even duurde. Ik nam de tijd en langzaam kreeg ik steeds meer zin in het leven. Ik ging dagjes naar de sauna met mijn vriendinnen en meldde me ondanks mijn leeftijd aan voor paardrijles – een jeugddroom van me. Ook besloot ik mijn huis op te knappen. Dat zou zeker bijdragen aan een fijner toekomstgevoel. Mijn scheiding ging in harmonie en na de verkoop van onze gezinswoning vonden zowel mijn ex als ik een prettig rijtjeshuis in een fijne buurt. Hij in zijn geboortestreek, ik in onze oude woonplaats. Het huis voelde meteen als een warme jas door het zonlicht dat bij de bezichtiging naar binnen scheen. Ik had een eigen tuin, een grote woonkamer en drie slaapkamers. Voor onze twee volwassen zonen hoefden we nergens te blijven, die woonden allebei zelfstandig in hun studentenstad.

Na die eerste verdrietige maanden wilde ik de keuken geschilderd hebben. Dat oubollige eikenhout kon best een kleurtje gebruiken. De badkamer was gedateerd, die moest eruit. En waarom dan niet meteen een make-over voor de tuin? Dan was alles naar mijn zin. Bovendien had ik er het geld voor.
Via de zoon van mijn nieuwe buren kwam ik in contact met Nick, een klusjesman uit de regio. Hij had een goede reputatie maar wel een lange wachtlijst. Waarom niet, dacht ik. Ik heb geen haast, klom net uit mijn scheidingsdal. Als ik met die Nick mijn plannen zou doorspreken, kon ik daarna rustig op zoek naar tegels en ideeën.

FLIRT

Die eerste keer dat Nick binnenkwam, vond ik hem een flirt. Hij had knalblauwe ogen die als vanzelf lachten en een soort Britse humor die ik fantastisch vond. Hij keek me op een bepaalde manier aan. Ik voelde kleine kriebels in mijn maag maar dacht toen nog dat hij bij iedereen zo grappig en aandoenlijk was. Ik herinner me dat ik hem voor een bouwvakker mager vond. Hij moest immers veel sjouwen en timmeren. Al meteen voelde ik een fikse aantrekkingskracht. Hij was zo anders dan mijn ex, maar tegelijk zo charmant. Met een kop koffie namen we mijn plannen door. Nick beloofde een spoedige offerte die inderdaad snel kwam. Ik ging akkoord – ik had een goed gevoel bij zijn ideeën en prijs – en Nick zou na drie maanden starten met de klus.

Die eerste dag bood ik hem aan samen met mij te lunchen. Ik vond het raar dat hij boven in het puin zat met zijn broodtrommel en thermoskan en ik beneden aan de keukentafel in mijn eentje verse cappuccino dronk. Vanaf die dag lunchten we telkens samen. Nick vertelde dat hij getrouwd was. Dat was een teleurstelling voor me. Ik voelde dat hij veel te jong voor me was, maar stiekem wilde ik dat er niemand in zijn leven was. Zijn huwelijk was niet optimaal, zei hij. Zijn vrouw en hij konden geen kinderen krijgen. Het was meer háár wens dan de zijne. Het proces van het afsluiten van hun onvervulde kinderwens was inmiddels zo’n drie jaar afgerond. Helaas had Nicks vrouw nog steeds meerdere malen per week uit frustratie woede-uitbarstingen. Dan smeet ze met wat ze in haar handen had, een volle colafles of een pepermolen, en schreeuwde naar hem dat ze haar leven haatte. Nick voelde zich schuldig omdat hij ‘gefaald’ had haar gelukkig te maken. Zijn vrouw weigerde elke hulp en weet alles aan haar ‘vervroegde menopauze’. Ze was toen veertig, Nick één jaar jonger. Dat ze wentelde in zelfmedelijden en alles afschoof op het Grote Onrecht dat haar was aangedaan brak hem op. Niets was nog leuk in haar leven zonder baby. Ook Nick niet. Ze had beter vrijgezel kunnen blijven. Dat soort opmerkingen sneden door zijn ziel.
Soms kwam hij s’ morgens somber aan bij mij. Dan bleek er weer een avonddrama te zijn geweest. Steeds beter begreep ik waarom hij ook op zaterdagen werkte. Hij ontvluchtte zijn huis. Later snapte ik ook dat zijn grappen en grollen een afleidingsmechanisme waren. De eerste keer dat ik dat tegen Nick zei, slikte hij en liep hij weg.
In die tijd had ik al door dat ik verliefd aan het worden was. Maar Nick was dan misschien ongelukkig, hij was wél getrouwd. Hoe leuk hij ook was, ik moest van hem afblijven. Bovendien, hij was maar liefst veertien jaar jonger dan ik en volgens mijn vriendinnen ‘een broekie’.

Seks boven de kippensoep

Nadat de werkzaamheden waren afgerond, hielden we contact. Ik miste hem en onze gesprekken. Ik hoopte dat zijn vrouw hulp zou zoeken en hij weer gelukkig zou worden, maar stiekem fantaseerde ik over hem in bed. Hoe hij me vasthield. Hoe we samen in een restaurant konden zitten of in Spanje op het strand een cocktail dronken. Ik betrapte mezelf erop dat ik klussen ging verzinnen. De kelderkast kon best een keer getext worden. En het houtwerk buiten opfrissen met een lik verf was niet verkeerd. Ik belde Nick. Geen van die keren was er een wachtlijst. Het leek juist of Nick het ook erg fijn vond om bij mij te zijn. We praatten steeds vaker en hij vertelde dat de situatie enkel escaleerde. Ze had hem voor het eerst geslagen. Hij overwoog een scheiding maar durfde niet goed. Hij bleef bij zijn vrouw uit schuldgevoel, natuurlijk niet de juiste insteek voor een huwelijk. Gelukkig was hij al jaren niet meer.
En toen kwam de dag dat hij rond lunchtijd stilletjes de keuken binnenkwam. Ik stond gebogen over het aanrecht en roerde in een pan kippensoep. Ik hoorde hem aankomen en draaide me om. Nick stond in de deurpost. ‘Ik ben verliefd op jou. Al heel lang.’ Hij zei het plompverloren. Hij stapte op me af en we zoenden elkaar. We leken wel uitgehongerde wolven. Kledingstukken vlogen in het rond en Nick tilde me op de keukentafel en nam me alsof hij de schade van al die maanden moest inhalen. ‘Dat hebben we ook maar weer gehad. Let’s talk,’ zei hij, toen we ons weer aankleedden. Voor het eerst spraken we uit wat we al die tijd gevoeld hadden. We waren hopeloos verliefd op elkaar.
‘Als ik dat thuis zeg, heb ik geen woning meer. Die pak ik haar niet af. Ik heb enkel de bus en mijn gereedschap.’ Ik trok hem naar me toe en zei dat hij welkom was. Mijn huis is immers groot genoeg voor twee en keurig opgeknapt door een professional.
We huilden samen. Opluchting en angst. Later vertelde Nick me dat hij juist absoluut geen flirt is. In de meeste huizen werd hij zakelijk ontvangen. Ik had die eerste keer de deur geopend met een grap. Voor hem was het liefde op het eerste gezicht. Hij was gevallen op mijn levendigheid en spontaniteit. Onze gesprekken hadden hem enkel meer overtuigd.

Nog twee weken heeft Nick het thuis geprobeerd, maar er was geen redden meer aan. Op een zondagmorgen belde hij me dat hij met zijn koffer in zijn werkbus rondreed. Vanaf die dag woonden we samen.

Rolstoel duwen

Nicks vrienden waren niet allemaal op de hoogte van de driftbuien van zijn vrouw en zijn slechte huwelijk. Nick verpakte dat eerder allemaal in grappen. Hij kreeg van hen te horen dat ik een cougar ben en dat hij over vijftien jaar mijn rolstoel moet aanduwen. Het waren ‘grappen’ volgens zijn maten, maar het kwam hard binnen bij mij.
Ik voel ook wel dat de tijd bezitneemt van mijn lichaam. Ik spring niet meer als een jonge hinde mijn bed uit en voel me soms ronduit krakkemikkig. Mijn haar wordt steeds dunner. Ik moet opletten met wat ik eet terwijl Nick letterlijk eet als een bouwvakker. En ik ben zwaarder geworden sinds mijn scheiding. Vond Nick het serieus sexy als hij mijn uitpuilende buik over mijn ondergoed zag hangen?
Mijn rimpels maakten me ineens onzeker. Daarom ben ik stiekem naar een cosmetisch arts gegaan voor een ‘liquid facelift’, dat zijn fillers die in de ergste groeven worden gespoten. Misschien had ik dat ook wel gedaan als ik zelf de stap naar daten had gezet en met mannen van mijn eigen leeftijd had afgesproken. Het is een stukje ijdelheid. Maar nu ik werd voorgesteld in Nicks vriendengroep waar zijn maten en vooral hun vrouwen rond de veertig zijn, wilde ik af van dat – misschien imaginaire- gevoel dat ik Oma Duck in het gezelschap zou zijn. Ook heb ik mijn tanden laten bleken. Voor mezelf en zeker ook voor Nick. Ik wilde en wil er vitaal uitzien voor hem.

Nicks vrouw was woedend toen hij mij me introk. Ze heeft mijn auto met een mes bekrast en belde sommige van Nicks klanten met smerige praatjes dat hij haar had geschopt. Op aandringen van haar familie heeft ze uiteindelijk hulp gezocht. Dat heeft haar goed gedaan, want uiteindelijk is ze opgedroogd tot een best leuk mens en ze heeft zelfs weer een relatie. Die twee waren simpelweg niet voor elkaar bestemd en maakten het ergste in elkaar los.

Mijn twee zonen vinden het hartstikke leuk dat hun moeder een partner heeft die met hen kan meepraten over voetbal en muziek die niét uit de jaren tachtig komt. Want dat merk ik wel. Ik draai nog cd’s, iets wat Nick hilarisch vindt. Ik heb het over Raiders en Snopec, hij over Twix en Tipp-ex. En ook al probeer ik hip te zijn en volg ik de media zoveel mogelijk, af en toe is er toch die kloof, bijvoorbeeld als Nick niet weet wat de Fabeltjeskrant is. Door onze verschillen in levensfase, is er ook een verschil in prioriteiten stellen. Ik vind gezondheid en leven bij de dag belangrijker dan discipline en spaartegoeden opbouwen. Nick wil niet op mij ‘teren’ en ons ‘onderhouden’ Dat vind ik dan weer schattig. Hij verdient voor zijn fulltime harde werk net zo veel als ik als parttime ZZP’er verdien met het beheren van een vastgoedportefeuille voor particuliere eigenaren. Gelukkig redt Nicks humor ons altijd weer. ‘Lekkere oude chocoladetaart’, roept hij dan. En dan knuffelt hij me en zegt dat ik zijn kersje ben. Ik heb meer seks dan in mijn huwelijk. Beter ook. Nick is erg op mij gericht. Hij is dan misschien niet breedgeschouderd: hij is door zijn werk gespierd en heeft een uithoudingsvermogen waar ik jaloers op ben. Ik kom prima aan mijn trekken! Alle onzekerheid over mijn lichaam is gesmolten. Vaak zegt hij dat hij juist op mij valt omdat ik zo zachtaardig ben. Dat zorgzame dat in mij zit, heeft hij zo gemist bij zijn ex. Na het allereerste aftasten en zoeken zijn we nu een stel als ieder ander. Ik kleed me jonger, Nick wat formeler. Ik zou het vreselijk vinden als iemand ooit denkt dat hij mijn zoon is. Gelukkig is dat nooit voorgekomen. En na wat voorzichtige grappen van mijn ex en onze oude vrienden die zijn overgebleven over groene blaadjes, MILF’en en ‘downdaten’ omdat Nick een bouwvakker is en ik heb gestudeerd, verstomde alles. Overigens heeft Nick ook gestudeerd. Hij wilde gewoon graag een eigen zaak en met zijn handen werken. Nick deelt zijn eigen tijd in. Ik vind het juist fijn dat hij niet zoals mijn ex altijd overwerkt. Ik heb me vaak eenzaam gevoeld met onze kleintjes. De gemeenste opmerking kwam juist van een vreemde. Nick heeft zijn moeder jong verloren en een andere bouwvakker vroeg of hij met mij aan compensatie deed. Nick werkt niet meer met hem. We doen niemand kwaad. Waarom denken anderen dan dat ze alles kunnen zeggen?

In het leven krijg je geen garanties. Ik hoop met Nick oud te worden. Hij maakt dat ik me jong voel. Het gekke is dat ik zelf vind dat dit niets met ons leeftijdsverschil te maken heeft. Hij is inderdaad een stuk vitaler dan mijn ex, maar waar het volgens mij vooral in zit is dat ik me veilig voel bij Nick. Daarom ben ik eerder geneigd om dingen uit te proberen, zoals scooter rijden op vakantie. Laatst hebben we onze wc opgeknapt en heb ik zelf getegeld!

We zijn bereid om hard te werken voor onze relatie. Harder dan normaal. Dat bespreken we met elkaar. Het grappige is dat ik met Nick juist minder hard hoef te werken dan met mijn ex. We passen beter bij elkaar. Weten waarom we voor elkaar gekozen hebben. Dat spreken we ook naar elkaar uit. Ik voel me heerlijk bij hem en wil dolgraag zijn ‘kersje’ zijn. Elke dag samen met hem is als een cadeautje. Sterker nog: ik ben gelukkiger dan ooit!