Als Nelleke (54) wordt getipt dat haar dochter Annet (23) in de porno-industrie werkt, slaat dat nieuws in als een bom.
Eerst hoopt Nelleke nog dat het verhaal een leugen is, maar het blijkt de harde realiteit.
‘Twee minuten. Twee hartverscheurende minuten lang staarde ik wezenloos naar de foto’s van mijn dochter. Dit vind je vast interessant, stond er in het anonieme mailtje. Het e-mailadres van de afzender was ‘ik-zie-ik-zie-wat-jij-niet-ziet’. Als bijlage was een attachment bevestigd. Eerlijk gezegd wilde ik het bericht eerst wissen. Je hoort zo vaak dat je geen bijlagen of linkjes mag openen als je de afzender niet kent, omdat de kans groot is dat er virussen of spyware in een document verstopt zitten. Maar mijn nieuwsgierigheid won het, en tot op de dag van vandaag weet ik niet of ik daar spijt van moet hebben.
Ik klikte op de paperclip en op mijn scherm opende een document. Ik zag foto’s van mijn dochter. Het waren screenshots, zeg maar momentopnamen, gefotografeerd uit een pornofilm. Ik herkende haar meteen. Haar gebit, haar lange blonde krullen. Ook zag ik de tatoeage van een draak op haar onderrug waar mijn ex, haar vader, en ik nog een hele scene om hadden geschopt toen ze hem had laten zetten. Ik voelde dan ook geen enkele twijfel of het Annet was. Er zat ook een afbeelding van de aftiteling in het document en ik zag dat de hoofdrolspeelster Anna heette. Een pseudoniem, natuurlijk.
Na een paar apathische minuten heb ik de foto’s weggeklikt, om ze een half uur later weer te bekijken. En een uur daarna opnieuw. Ik speurde elk detail af. Kon ik me misschien vergissen en was het niet gewoon een ander meisje dat toevallig op Annet leek? Was er gerommeld met de plaatjes? Photoshop, misschien? Maar hoe vaker ik keek, hoe zekerder ik wist dat het mijn dochter was. Zelfs het moedervlekje boven haar wenkbrauw was duidelijk zichtbaar. Er was geen twijfel mogelijk.
Die hele dag was ik huilerig en vooral vol verbijstering. Mijn mooie dochter die met haar benen wijd genomen werd door een griezel vol piercings in zijn gezicht en tepels. Mijn meisje, bij wie ik een paar jaar geleden nog pleisters plakte, lag ergens op een groezelig hotelbed en stopte een paarse, glazen dildo in haar onderlichaam. Ik werkte op de automatische piloot een hele verpakking Marsen weg en het leek alsof er een ijsklomp zat op de plek van mijn hart.
Zelfkwelling
Zelf ben ik absoluut niet preuts. Ik heb Annet openhartig voorgelicht. Daarbij verbond ik liefde wel aan vrijen en veel met haar gesproken over liefde en vrijen. Ik zei dat seks iets is waarover je geen schuldgevoel hoeft te hebben en waar je van kunt genieten, maar dat je het wel enkel doet met iemand die je liefhebt.
Die dag bleef ik maar naar de computer lopen om het document weer te openen. Pure zelfkastijding, ik weet het, maar het leek wel of ik het pas kon verwerken als ik het nóg een keer voor me zag. Alsof ik door het te zien besefte dat ik er iets mee moest doen voor mezelf. Ik weet nog dat ik opgelucht was dat de afzender geen fragment of filmpje had opgestuurd. Als er ook nog geluid bij had gezeten en ik die kerel geile praat had horen uitslaan of Annet luid had horen kreunen, was het allemaal zoveel erger geweest
Ik begreep er ook helemaal niets van. Waarom deed Annet dit? Ging dit om geld? Was het lust? Ze was toen net 22, woonde al twee jaar op kamers, en had ondanks haar studentenbeurs nooit om extra geld gevaagd, terwijl onze band daar goed genoeg voor was. Als we elkaar zagen, zo eens per maand, zei ze altijd dat ze zich prima redde. Ook had ze altijd leuke vriendjes.
Ik heb niet gereageerd op het mailtje, uit pure schaamte. Ik voelde me zo vernederd. Ik piekerde me ook suf wie de afzender kon zijn. Maar ik snapte wel dat iemand die zoiets anoniem verstuurt, nooit zal toegeven wie hij of zij is. Het had dus geen enkel nut om daarnaar te vragen. Ook dacht ik dat zodra ik zou antwoorden, de afzender met zekerheid zou weten dat ik de mail had gelezen. Zolang ik het stilzweeg, kon de afzender nog denken dat het mailtje in mijn spam-box terecht was gekomen of dat ik het nooit geopend had.
Lood in schoenen
Ik zweeg tegen iedereen over de foto’s. Zelfs tegen mijn ex, met wie ik op goede voet sta. Ook Annets oudere zus vertelde ik niets. Ik vond dat een inbreuk op Annets privacy. En eerlijk gezegd schaamde ik me vreselijk. Mijn kind, mijn popperige meisje met de engelenkrullen, zat dus kennelijk in de porno. Ik kon het niet geloven. De gedachte dat ze daar lag terwijl er iemand met een camera inzoomde op haar geslachtsdelen, vervulde me met walging.
Wel bleef ik me maar afvragen of Annet vrijwillig in die film meespeelde. Je hoort zo vaak dat meisjes gedwongen in de prostitutie zitten. Nu is Annet niet op haar mondje gevallen, maar toch kon ik op de foto’s niet goed zien of ze het nu echt leuk vond of dat ze deed alsof. Het idee dat anderen haar gepusht hadden, brak mijn hart. Het haar zelf vragen durfde ik niet, dus een paar dagen nadat ik de foto’s voor het eerst zag belde ik met lood in mijn schoenen naar de producent van de film in de hoop meer informatie te krijgen over hun werkwijze. Ik deed me voor als een scout voor een productiebureau en loog dat ik op zoek was naar modellen voor een seksblad. Ik vertelde dat ik interesse had in Anna. De telefoniste vroeg welke Anna ik bedoelde en noemde twee achternamen. Direct verbrak ik de verbinding en toen mijn hart weer normaal klopte ben ik gaan googelen.
Wat ik zag was ongelooflijk. Ik kwam op een website waarop mijn dochter zichzelf adverteerde. Ze verkocht zichzelf als webcammeisje. Op momenten dat ze was ingelogd kon iedereen die dat wilde tegen betaling naar haar kijken. Je kon zelfs dingen aan haar vragen, bijvoorbeeld of ze haar borsten wilde aanraken. Ook was er een tabblad waaronder alle films stonden waarin ze had meegespeeld. Ik las de ranzigste titels. Anna heeft een gangbang. Anna de seksgodin. Sprakeloos bekeek ik haar website en golven misselijkheid trokken door me heen. Was dit dezelfde dochter als de Annet die dat weekend bij me op de bank had gezeten en thee met me had gedronken? Die me stralend verteld had dat ze een puppy wilde kopen?
Al die tijd had ik mijn gevoelens verdrongen en gehoopt dat de film iets eenmaligs was geweest, een soort onbezonnen actie waarvan Annet inmiddels vreselijke spijt had. Maar toen ik haar website eenmaal had gevonden, kon ik het niet meer wegdrukken.
Ik belde Annet en vertelde dat ik met haar wilde praten over Anna. Het gesprek viel helemaal stil. “Ik kom eraan”, zei ze uiteindelijk.
Natuurlijk zag ze al bij binnenkomst dat ik overstuur was en dat ik had gehuild. Mijn gezicht was rood van het huilen en ik had niet eens de moeite genomen om dat te verbloemen. Snikkend viel ze in mijn armen. “Oh mama,” bleef ze zichzelf maar herhalen, “ik vind het zo erg voor je.”
Zekcentje
Pas na een poosje kwamen we allebei tot bedaren en lukte het ons om te praten. Wat ik het liefst wilde weten was het waarom. Ik was op veel voorbereid, maar wat Annet me toen allemaal vertelde, viel me rauw op mijn dak.
Om een zakcentje te verdienen, was Annet op haar twintigste gestart in een seksclub. Een studievriendin kon zich ineens luxe weekendjes weg en Guccispulletjes veroorloven, en Annet had gevraagd hoe dat kwam. De vriendin had haar in vertrouwen genomen en verteld over haar werk in de club. Het had een enorme aantrekking op Annet gehad en uiteindelijk was ze ook gezwicht. “Ik deed het voor het geld”, vertelde ze. Als het tijdens een drankje aan de bar klikte met een man, had ze tegen betaling seks met hem. Ze ging alleen met mannen naar boven die ze zélf aardig vond, zei ze tegen me. Het leek daardoor of ze een one night stand had, die ze ook wel eens had als ze uitging. En ze verdiende er goed mee. Voor Annet bleef het kleinschalig. Met één clubavond, verdiende ze hetzelfde als waarvoor ze zich in het café waar ze tot dan werkte drie avonden afbeulde. Nu hield ze veel meer tijd over voor haar studie communicatiewetenschappen.
Alles was veranderd toen er in de club een keer opnamen werden gemaakt voor een seksfilm. Annet was gaan kijken en had het zo interessant en spannend gevonden, dat ze zich uiteindelijk had aangemeld om zelf mee te spelen. Al meteen de eerste keer had ze het geweldig gevonden. Iedereen was erg aardig voor haar geweest, en alle aandacht had haar een soort kick gegeven. “Ik voelde me bloedmooi en belangrijk”, zo omschreef ze het. Ze vond het een spannend idee dat andere mensen haar lichaam bewonderden en het geld was een extra stimulans geworden. De seks zelf was ‘oké’ geweest, niet meer en niet minder.
Na de eerste film werd ze gevraagd voor een tweede, en zo was het balletje blijven rollen. Het was allemaal in goed overleg gegaan en ze had nooit iets gedaan wat ze niet wilde. Ze kreeg zelfs fanmail, vertelde ze met onverholen trots. Ik vond het schokkend, snapte niet dat aandacht zo belangrijk voor haar was. Ik heb altijd veel interesse in haar getoond en stop allebei mijn dochters weleens een extraatje toe, maar volgens Annet mocht ik dat niet vergelijken. Dit was aandacht die ze niet kende, en ze had gemerkt dat ze die heel prettig vond. En ik geef natuurlijk geen bedragen waar je een dure merktas van kunt kopen of makkelijk je studie van betaalt.
Wat ik niet kon begrijpen, is hoe iemand haar lichaam zo makkelijk kan weggeven zonder dat er liefde bij komt kijken. Ik zou mij niet kunnen voorstellen dat ik zoiets zou doen. Zelf heb ik in mijn hele leven maar met drie mannen seks gehad, en dat was altijd binnen een relatie en pas als ik ze goed kende. Volgens Annet moet ik het zien als een zakelijke transactie. Ze had het zelfs over een debet- en creditbalans waarbij voor haar het saldo doorslaat naar positief. Ze staat dan wel haar lichaam af voor een vast tarief, maar niemand kan in haar ziel kijken. Haar geest is alleen van haar. En dat telt voor haar. Met het verkopen van haar lichaam heeft ze geen problemen.
Blij met de waarheid
Aan het einde van haar verhaal zaten we allebei te huilen. Ik omdat ik het vreselijk vond wat ik had gehoord. Annet daarentegen vond het enorme opluchting dat ik erachter was gekomen. Ze had het verschrikkelijk zwaar gevonden om jarenlang te liegen. Om me in mijn ogen te kijken als ik haar vroeg waar ze een bepaalde dag was geweest en ze dan glashard een verhaal verzon. Ze wist immers hoe ik dacht over seks zonder liefde, en had geconcludeerd dat ik haar sterk zou veroordelen. Daarom had ze het nooit durven vertellen. Toch was ze blij dat ik het nu wist en haar niet afwees. Want inderdaad, dat deed ik niet.
En alhoewel ik het afgrijselijk vond om haar verhaal te horen en het nog steeds afschuwelijk vind wat ze doet en er soms nog een flinke huilbui over heb: ik veroordeel haar niet. Ze is mijn dochter, ik hou van haar om zie ze is. Wat ze doet verandert daar niets aan. Ze is en blijft mijn Annet.
Het is nu een jaar geleden dat ik dat mailtje kreeg en intussen heb ik geleerd Annet’s keuze te respecteren. Het troost me dat ik nu weet dat dit werk haar vrije keuze is. Niemand heeft haar gedwongen en het geld wat ze heeft verdiend, is naar haarzelf gegaan. Haar auto en een stuk van de hypotheek van het appartement dat ze een jaar geleden kocht heeft ze dan ook contant betaald. Dat had ik haar natuurlijk nooit kunnen geven van mijn parttime salaris. Annet zelf is blij dat ik het weet. We praten er amper over, en ondanks dat ik hoop dat ze zo snel mogelijk stopt – ze is binnenkort afgestudeerd – is ze dat voorlopig niet van plan. De pornowereld blijft haar vooralsnog nog te veel trekken. Het is ons geheim, en ook al zal ik haar keuze waarschijnlijk nooit begrijpen: de band met mijn dochter is voor mij het allerbelangrijkst. Ik wil dat ze voelt dat ik er onvoorwaardelijk voor haar ben en van haar hou om wie ze wil zijn. Want voor mij blijft ze altijd mijn kleine meisje met het engelenhaar.’
Dit interview is geschreven voor en geplaatst in weekblad VRIENDIN.
De namen zijn om privacyredenen veranderd. De vrouw op de foto is een model.
©EvelineKarman