Als Neeltje (41) kort na haar scheiding Chris ontmoet, ziet ze in hem haar Prince Charming. Chris blijkt ziekelijk jaloers. Na twee jaar houdt Neeltje haar relatie niet meer vol.
‘Nog steeds begrijp ik niet hoe ik werd meegezogen. Het leken eerder allemaal onbenulligheden die Chris me vroeg. Tot die ene dag dat ik samen met mijn zus een jurk kocht. Ik was er verliefd op. Chris vond hem ‘hoerig’. Hij dwong me de jurk terug te brengen. Ik verstopte de jurk maar droeg hem nooit. Ik voelde aan dat als ik dat wel deed, er een enorme woedebui zou komen omdat ik dan volgens Chris ‘zijn wensen niet respecteerde’.
Fiets gestolen
Ik was na mijn scheiding nog maar kort single toen ik na een avondje stappen ontdekte dat mijn fiets was gejat. Chris wandelde langs en bood na meezoeken aan een andere fiets voor me te stelen. We giechelden en uiteindelijk bracht hij me achterop zijn bagagedrager naar huis. Ik was meteen verliefd. Chris is spontaan, vasthoudend en ziet er fantastisch uit. Voor de deur gaf ik hem een klapzoen en we wisselden telefoonnummers uit.
De volgende avond vond ik een kaart in de brievenbus, vastgeplakt aan een chocoladereep. Chris hoopte dat mijn verdriet om mijn fiets wat was gezakt. Ik belde hem en de volgende avond dronken we wijn in de stad. Ik kreeg alle aandacht, voelde me een prinses.
We spraken steeds vaker af. Drie maanden later mocht ik mee naar Chris’ familie. Ik maakte me leuk op en kocht bloemen voor zijn moeder. Chris haalde me op, maar nog voor ik de voordeur kon dichttrekken, bekte hij me af. ‘Trek je dat aan?’ Ik draaide een blij rondje voor hem, maar Chris vond mijn outfit niets. De rok was te kort en de panty te dun. Ik moest me maar omkleden. ‘Zo rijd jij niet mee.’ Ik stond perplex. Dit had ik nog nooit meegemaakt. Ik laat me door jou niet vertellen wat ik mag dragen, dacht ik. ‘Dan niet’, zei ik en sloot de voordeur. Chris stoof de straat uit met ronkende motor. Een kwartier later belde hij opnieuw aan en bood zijn excuses aan. Zijn laatste twee exen hadden hem bedrogen en waren altijd aan het flirten met diepe decolletés en zwoele blikken. Hij was geschrokken van mijn minirok en had totaal verkeerd gereageerd. Het speet hem enorm. Wilde ik alsjeblieft met hem mee? Als een heer hield hij de autodeur voor me open. Zijn excuses klonken oprecht. Ik vergat het voorval en hield zelfs rekening met zijn uitbarsting. Het rokje droeg ik daarna enkel nog met een maillot eronder.
We bleven daten. We wisselden huissleutels uit en sliepen zeker vier nachten per week bij elkaar. Samenwonen wilde ik niet, ik hield van mijn vrijheid na zestien jaar in een slecht huwelijk te hebben gezeten, Ik vond het prima zo. Chris was lief. Hij gaf me het gevoel dat ik de enige vrouw in zijn universum was. Vaak kwamen er lieve ansichtkaarten en hij kookte voor me en verwende me dan met goede wijn en fijne gesprekken. Wel viel het me op dat hij het heerlijk vond als ik me optutte voor hem, maar dat hij van sober hield als we gingen uiteten of een feest bezochten. Rode lipstick was voor ‘thuis’, vond hij. Mijn haren los was ‘speciaal voor hem’. Dat hoefden anderen niet te zien. Als we thuis bleven, vroeg hij om een jurk. Gingen we naar de stad, dan werd het een broek, liefst met coltrui. Eerlijk gezegd vond ik dat toen nog schattig. Mijn vriend wilde me voor zichzelf. Ik ging erin mee. Ik zou Chris laten zien dat ik anders was dan zijn ontrouwe exen. Als dit hem hielp, vond ik het acceptabel.
Controle
We waren een jaar samen toen Chris begon te drammen over samenwonen. Ik vond het vervelend dat hij druk op me zette. Ik weigerde, wilde niet ‘vastzitten’, want ik voelde wel aan dat Chris me in mijn persoonlijke ruimte zou beknotten. Vanaf toen begon hij met controleren. Chris belde me rustig acht keer op een dag. ‘Waar was je gisteravond’, vroeg hij dan. Ik vond het een beetje creepy, maar Chris zei dan dat hij dat hij toevallig was langsgereden of mij had willen verrassen. Vaak antwoordde ik hem dan om er vanaf te zijn. Wat ik vervelender vond, was dat hij begon te zeuren als ik iemand toevoegde op Facebook of een collega belde waar Chris bij was. ‘Ben je verliefd op die vent’, vroeg hij na een personeelsfeest. ‘Ik zag je wel naar hem loeren.’ Ik voelde me beperkt maar weigerde om gesprekken in te plannen op avonden dat Chris in zijn eigen huis was. Ik wilde spontaan andere mensen kunnen blijven bellen.
Ik ging het gesprek aan. Ik vond dat ik niet gestraft hoefde te worden voor de fouten van zijn exen. Chris was het met me eens. Hij zei dat hij het niet kon helpen. Ik was ‘te mooi’ voor hem. Een simpele vent als hij met zo’n prachtvrouw. Daar zaten mannen vast als een zwerm bijen achteraan. Binnenkort trof ik een leuker exemplaar dan Chris en was ik weg.
Ik troostte hem, zei dat hij voor mij de leukste was. Het voelde een beetje raar. Ik vond Chris erg aantrekkelijk. Juist zijn onzekerheid stoorde me.
Na die avond werd Chris’ gedrag extremer. Het leek of hij, nu hij zijn ‘geheim’ had verteld, mocht profiteren van zijn zwakte. Op een avond was ik mijn telefoon kwijt. Ik wilde mijn moeder appen, ze had de volgende ochtend een afspraak bij de huisarts en ik wilde haar succes wensen. Ik zocht overal, maar nergens lag hij. Dat is niets voor mij, ik weet altijd waar alles ligt. Na lang zoeken vroeg ik Chris of ik haar mocht appen vanaf zijn telefoon. Mijn hart stond stil toen ik in de verzendlijst een gesprek met mezelf opzocht. Ik was twintig minuten daarvoor online geweest! Ik confronteerde Chris. Die voerde een Oscarwaardige act op dat hij ‘vergeten’ was dat hij mijn telefoon had. Maar ik wist wel beter. Hij had mijn telefoon achterover gedrukt om mijn gesprekken te lezen! Hij ‘voelde’ iets, zei hij toen ik hem dat vertelde. Hij wilde zekerheid dat ik nog trouw was. Ik was tot op het bot beledigd.
Schaamte
Het was mijn zus die me apart nam. Ik had haar verteld over de jurk. Ze gaf aan dat het haarzelf en mijn moeder was opgevallen dat ik schuchter was geworden. Tijdens een koffiedate appte ik continu met Chris om hem gerust te stellen. En waarom droeg ik nooit meer mijn haren los en maakte ik me zo sober op? Ik was vroeger zo sprankelend, een brutaaltje zelfs. Ze hintte of het iets te maken had met Chris, maar ik ontkende. Ik schaamde me. Ik dacht dat zijn gedrag zou verminderen als we langer samen waren. Dan wist Chris dat ik monogaam zou blijven. Chris en ik hadden het geweldig samen. Hij was mijn droomprins die mijn voeten masseerde en romantische films met me keek. Zolang ik me hield aan zijn wensen wat betreft hooggesloten kleding en ‘open zijn’, ging het prima. Ik moest me gewoon even bewijzen aan hem.
Het gesprek met mijn zus zette me aan het denken. Ik hechtte waarde aan die ‘sprankelende’ vrouw met haar spontane ideeën. Mijn leven was best gecompliceerd geworden. Ik moest continu bereikbaar zijn en rekening houden met wat ik aantrok, hoe ik naar een man lachte, wie ik appte, of ik niet te lang boodschappen deed. Als iemand spontaan aanbood om even naar een ratel in mijn auto te kijken, hield ik de boot al af uit angst voor wéér een ruzie met Chris. Ik zat in tweestrijd. We waren bijna twee jaar samen. Dat gaf ik toch niet zo maar op? Chris had zoveel goede kanten! Ik zag hem voor me, die avond dat hij een fiets voor me wilde stelen. Zijn guitige oogjes. De keren dat hij me had getroost als ik overbelast was op mijn werk. Het enthousiasme waarmee we in de stad cadeaus voor anderen uitzochten en de koffie met taart daarna. Wilde ik dat allemaal missen? Ik liet alles op zijn beloop, veranderde bijna om de dag van gedachten. Chris belde intussen soms twintig keer per dag. Hij wilde weten waar ik was en met wie. Wie had ik nog meer gesproken? Hoe lang had de afspraak bij de tandarts geduurd? Ik voelde me daar vreselijk over. Was hij me soms gevolgd en was dit een strikvraag? Toch gaf ik braaf antwoord. Ik dacht dat als ik hem eerlijkheid bleef verschaffen, hij gerustgesteld zou worden en uiteindelijk zou merken dat ik te vertrouwen was.
Dom
Ik ging een nieuw gesprek aan met Chris. Vertelde dat ik me benauwd voelde in onze relatie en meer ruimte wilde. Zomaar uit het niets ontplofte hij. Hij schreeuwde dat ik vast aanstuurde op een open relatie en met andere mannen wilde afspreken. Wat ik ook zei om me te verweren dat dit absoluut niet zo was, hij bleef onredelijk. Ik was in die tijd voor mijn werk begonnen met een avondopleiding. Chris gilde dat ik dom was en die cursus nooit zou afronden. Dat deed pijn, want een paar jaar eerder was ik door mijn scheiding bij diezelfde cursus afgehaakt. Hij wist precies hoe hij mij moest raken. De ruzie liep zo uit de hand dat we naar elkaar schreeuwden. Ik noemde hem een dictator en ziekelijk jaloers. Chris riep dat ik me al gedroeg als een slet toen ik hem leerde kennen. Die gestolen fiets was vast een versiertruc geweest! De ruzie liep zo uit de hand dat hij me opsloot in de badkamer. Hij zette iets onder de klink van de deur en liet me twee uur zitten. Woedend was ik. Opgesloten in mijn eigen huis! Waar was Chris nog meer toe in staat? Jaloerse mannen waren toch voor jonge grietjes die niet voor zichzelf konden opkomen? Die zich onder druk van zo’n kerel aanpasten uit angst hem kwijt te raken? Ik was zeker bang om zonder Chris verder te moeten, maar dit sloeg alles. Die avond zou ik stoppen met onze relatie. Maar toen Chris de deur weer opende en duizendmaal excuses aanbood en zelfs beloofde hulp te zoeken om mij meer ruimte te geven, ging ik toch voor de bijl. Ik hield van die man. Nu was hij zover dat hij zelf inzag dat hij aan zichzelf moest werken. Eindelijk zou het beter gaan!
Gestolen telefoon
De weken daarop veranderde Chris inderdaad. Ik zag hem zijn tong afbijten toen ik een shirt met lage ronde hals droeg naar mijn werk, maar hij zei er niets van. Toen ik na mijn studieavond onverwacht nakletste, vroeg hij niet waar en met wie ik was geweest, maar alleen of ik het leuk had gehad. Ik kreeg hoop. Wel gaf ik aan dat ik met mijn zus wilde praten over mijn relatie en dat ik haar advies wilde vragen. Dat vond Chris onnodig. Het ging immers goed? Toch vertrok hij die middag naar zijn eigen huis. Na het gesprek wilde hij persé afspreken. Van mij hoefde dat niet, maar Chris vond het fijn om te weten hoe het gesprek zou gaan. Daarna konden we sushi bestellen?
Mijn zus was blij voor me maar drong aan dat ik op mijn strepen moest blijven staan. ‘Als je toegeeft, wordt het alleen maar erger. Ik wil de oude Neeltje terug. Die was veel leuker.’ Het gesprek ging diep en ik beloofde mijn zus voorlopig niet te gaan samenwonen. Eerst moest Chris zich bewijzen.
En toen gebeurde het meest bizarre wat ik ooit heb meegemaakt. Mijn zus kwam naast me zitten voor een knuffel en schoof wat kussentjes aan de kant. Erachter lag Chris’ telefoon! Ze pakte hem op en een bolletje schoof over het scherm. Het was een recorder. Chris nam ons gesprek op! Ik dacht dat ik ter plekke geëlektrocuteerd werd. Ik schokte en kreeg geen adem meer. Daarom wilde hij die avond terugkomen! Mijn zus scrolde door de telefoon en vond een lijst vol gesprekken. Chris had me veel vaker afgeluisterd! Zelfs op een verjaardagsfeest had hij zijn telefoon doodleuk op tafel laten liggen opnemen toen hij met het feestvarken een ritje maakte in diens nieuwe auto.
Mijn zus bleef bij me wachten tot Chris op de afgesproken tijd terug kwam. We confronteerden hem samen. Het gesprek van die middag hadden we gewist maar we lieten hem een andere opname horen. Ik heb Chris nooit eerder horen stotteren, maar op dat moment kwam er enkel wartaal uit zijn mond. Met mijn zus erbij heeft hij al zijn spullen ingepakt en mijn huissleutel ingeleverd. Ik ben hele stukken kwijt van die paar uur, het voelde zo onwerkelijk. Ik huilde alleen maak. Besefte dat het nu echt over was.
Dat weekend logeerde ik bij mijn zus. Vier dagen lang jankte ik. Hoe kon iemand dit doen? Waaraan had ik dit verdiend? Mijn huisarts zei later dat het een ziekte is. Dat het Chris’ probleem was.
Chris heb ik geblokkeerd. Ik wil niets meer met hem te maken hebben. Hij heeft me nog een lange brief gestuurd, bood aan in therapie te gaan, maar ik voelde me zo klein en gewantrouwd dat ik daar geen heil meer in zag. Voor mij was het klaar. Ik had al zo vaak nagedacht over een break up dat het na mijn brulweekend klaar was.
Momenteel ben ik datevrij. Ik heb even genoeg aan mezelf. Familie en vrienden reageerden geschokt toen ik vertelde wat mij was overkomen. Chris heeft nog een vriendin benaderd met een zielig verhaal, maar zij was al op de hoogte en heeft hem afgekapt. Voor nu heb ik enkel behoefte aan rust. Wel heb ik na een tijdelijke inzinking mijn cursus gehaald. Daar ben ik apetrots op. Een nieuwe man komt nog wel een keer. De nieuwe jurk die nog ongedragen in de kast hangt gaat vast nog jaren mee!
De namen in dit interview zijn op verzoek van Neeltje veranderd.
©EvelineKarman