Joyce (31) snuffelt als happy single graag op datingsites. Daar zoekt ze vooral naar rijke mannen.
“Ik wil in de watten gelegd worden tot ik ze zat ben en weer dump.”
“Die daar!” Ik priemde mijn vinger richting een prachtige handtas van Longchamp. Honderdzestig euro kostte hij, voor mij een flink bedrag wat ik niet zomaar kan neertellen voor een luxeartikel. Joeri stond onbewogen naast me. “Is dit wat je wilt?” vroeg hij, en ik knikte. Daarop pakte hij de tas uit het schap en liep ermee naar de kassa om hem af te rekenen. Ik maakte stiekem een huppeltje achter zijn rug. De tas was voor mij. En ik verdiende hem, vond ik zelf. Had hij maar niet moeten liegen dat hij openstond voor een relatie terwijl hij alleen maar seks wilde. Dat had ik hem gegeven, nu al een paar weekenden lang. Ik zocht daarom denk ik een soort wraak omdat hij me onder valse voorwendselen in zijn bed had gelokt. Ik wilde wat terug. Dat werd dus de tas.
Omdat ik wist dat Joeri het prima kon betalen en hij eigenlijk best leuk was, stemde ik na die middag mijn verwachtingen bij. Hij wilde af en toe een gezellig weekend met ‘extra’s’: ik gaf het hem. Daarvoor wilde ik in ruil ook een gezellig weekend én een cadeautje. De eerstvolgende keer dat ik hem weer zou zien, zette ik hem voor het blok. Ik kwam alleen als er een fles Chanelparfum voor me klaar stond. Al onderweg in de auto naar hem toe appte hij me een foto van het zilveren parfumeriepakje. “Waar blijf je nou? Ik wacht op je…” stond er bij. Heel even voelde ik me een soort prostituee, en dan nog wel een heel goedkope. Tot ik besefte dat ik Joeri ook écht leuk vond. Ik zou echt verliefd op hem kunnen worden. We hadden altijd geweldige weekendjes en de seks was ook heerlijk. We waren tegen beter weten in een soort ‘friends with benefits’. Ik vond het een win-win-situatie. Tot ik Luca leerde kennen; een Italiaan. Luca was niet alleen veel galanter, sexier en charmanter: hij was vooral een stuk genereuzer. En dus verbrak ik mijn ten dode opgeschreven fling met Joeri en switchte zonder pardon naar Luca.
Mannentester
Ik ben nu twee jaar single. Omdat ik wel open sta voor ‘de ware’, sta ik ingeschreven op een datingsite. Ik heb geen zin om in de kroeg af te tasten of iemand een kinderwens heeft en om tijdens een hoop gebral uit te vogelen of iemand nu wel of niet vrijgezel is. Uit mijn ervaring blijkt trouwens dat datingsites daarvoor helaas evenmin garanties geven. Ik schat dat zeker een derde van de ingeschreven mannen gewoon in een relatie zit en op zoek is naar losse seks. Of het is een soort kick van iemand om te testen of hij nog goed in de markt ligt. Nadat ik een paar keer mijn neus goed had gestoten met iemand die achteraf toch niet helemaal ongebonden was, werd ik zelf ook wat harder. Toen ik erachter kwam dat Luca een vaste vriendin had, besloot ik dan ook heel bewust om te kijken of wat ik Joeri had geflikt ook bij Luca zou lukken. Het ging prima. Sterker nog, het was veel gemakkelijker. Luca hield van de mooie dingen in het leven en vond dat geld moet rollen. Hij verdiende goed en vond het leuk om het alfamannetje uit te hangen. We gingen naar dure restaurants en als ik vroeg om een bepaalde wijn omdat ik die wilde proberen, bestelde hij die zonder morren. Soms dronken we samen zo een fles van honderd euro leeg. Ik vond het geweldig. In mijn eentje zou ik die wijnen nooit hebben kunnen drinken. Ik genoot er intens van. Net zoals van de exclusieve Japanse biefstuk of de rozenmacarons met lavendelijs die ik als dessert bestelde. Op de prijs lette ik niet. Als Luca wilde afspreken, probeerde ik dat vaak op donderdagavond of zaterdag rond borreltijd te plannen, omdat de winkels dan nog open waren. Dan liepen we in de stad langs de etalages en maakte ik een grapje dat ik vast een cadeautje had verdiend omdat ik zo lief was. Bijna altijd mocht ik iets uitzoeken.
Meneertje slappe was
Terwijl ik met Luca datete, kwam ik in contact met Harold. Eigenlijk was Harold totaal mijn type niet, maar uit gesprekken kwam ik erachter dat hij goed in de slappe was zat. Hij had het wel eens over zijn boot en was bezig met de aankoop van een splinternieuwe terreinwagen. Toen hij me dus een keer uitnodigde om een dag met hem te gaan zeilen, stond ik vooraan. Hoe vaak kreeg ik deze kans nou? Na een dag op het water liet ik me uitgebreid trakteren op een luxe diner in een sterrenrestaurant. Eigenlijk wilde ik het daar bij laten, maar tijdens het etentje begon Harold over Parijs. Hij had er een tijdje gewoond en het leek hem leuk om er samen heen te gaan. Dat liet ik me geen twee keer zeggen. Ik kan prima rondkomen van mijn baan als crediteurenadministrateur, maar een vetpot is het niet. Even een weekend naar Parijs kost mij zeker vier maanden sparen. En dan moet ik er andere dingen voor laten. We sliepen in een prachtig hotel. Ik voelde me net een prinses. Toen we arriveerden, namen we in de chique lobbybar een afternoontea. Alleen al daarvoor moest Harold 47 euro per persoon neertellen. En terwijl ik met Joeri en Luca wel seks had gehad, kreeg ik het met Harold niet voor elkaar. Hij probeerde het wel, maar het idee om met hem te vrijen terwijl ik hem eigenlijk een droogkloot vond, stootte me zo af dat ik verzon dat ik ongesteld was. De maandag erop mailde ik hem dat ik hem een supergeschikte vent vond, maar geen klik voelde en het er daarbij wilde laten. Hij reageerde teleurgesteld, maar bedankte me voor het leukste weekend dat hij in tijden had gehad.
Smoezenlijst
Intussen had ik de smaak te pakken en keek alweer verder op de datingsite. Sommige mannen waren zo dom, zo gretig, dat ik ze finaal inpakte. Of ze zagen het als een soort afkopen van hun zonde. Ik deed of ik verliefd was en meer wilde, zij konden dat niet geven want ze hadden een relatie of wilden zich niet binden. Dat compenseerden ze dan met verwennerij. Ik vroeg bewust om cadeautjes, dingen die ik al tijden graag wilde. Vooraf scande ik mijn ‘kandidaten’ door bijvoorbeeld te vragen naar hun werk of terloops te informeren of hij in een flat of vrijstaand woonhuis woonde. Van seks kwam het zelden. Zodra ik doorhad dat een man meer verwachtte of niet veel wilde uitgeven, haakte ik af met een smoes.
Na nog wat gerommel met anderen ontmoette ik Jelmer. Hij schreef dat hij single was, maar toen ik met hem afsprak bleek hij nog met zijn ex in hetzelfde huis te wonen. Ze belde hem om de haverklap. Ik was teleurgesteld en besloot ook nu om te kijken wat ik uit deze relatie kon halen. Jelmer reed in een dure wagen en had een goede baan, dus een cadeautje zo nu en dan mocht best, vond ik. Toch bleef het zeurende gevoel dat ik een soort prostituee was terugkomen. Ik vond mezelf materialistisch en was bang dat ik Mr. Right zou afkappen met mijn hebberigheid. Vriendinnen noemden me lachend een golddigger. Zodra ik merkte dat er een serieuze ondertoon in hun grapjes kwam, hield ik mijn datingavonturen een tijdje voor me. Toch lukte het me wel om de nare gedachten over mezelf van me af te zetten. Het Gooi zit vol met zulke vrouwen, dacht ik. Ik was vast niet de enige. Ik bleef geloven dat ik de ware zou ontmoeten en dat er ooit bij een leuke, rijke man wel een klik zou komen en waarbij alles zou passen. Ik projecteerde die wens ook erg op Jelmer. Toen hij na een paar maanden dan ook vertelde dat zijn relatie definitief gesneuveld was, leek het alsof er een soort rem deblokkeerde. Ik werd vreselijk verliefd op hem. Direct liet ik mijn hebberige houding varen. Hij wist echter niet beter dan dat ik dol was op verrassingen, en zelfs nu ik niet meer zeurde bleef hij me verwennen met cadeautjes en uitjes. Even dacht ik dat ik klaar was met al het gedate en dat ik nu bij Jelmer zou blijven. Ik was gelukkig, taalde niet meer naar de kick van het bedelen. In gedachten shopte ik onze nieuwe inboedel al bij elkaar. Dit moest gewoon echte liefde zijn en het was voorbestemd dat we bij elkaar kwamen. Stiekem droomde ik zelfs van kinderen.
Voorzichtig
Wat was ik verdrietig toen Jelmer het uitmaakte. Hij vond dat hij te snel in een nieuwe relatie was gestapt en wilde tijd om te herstellen. Het voelde alsof er een bak ijsklontjes over me heen werd gekieperd. Nu was ik degene die gedumpt werd. Ik, die mannen wegduwde alsof het versleten speelgoed was, werd zelf de wacht aangezegd. Vreselijk vond ik het. Ik had mezelf als de nieuwe mevrouw Jelmer gezien, was echt verzot op hem. Die eerste dagen heb ik mezelf thuis helemaal van de wereld gedronken. Ik was zo teleurgesteld. Ik likte mijn wonden en was boos op mezelf dat ik me zo had verloren in de liefde. Maar dit zou mij niet meer gebeuren, besloot ik. Voortaan zou ik niet meer verliefd worden.
Inmiddels heb ik geleerd dat je dat natuurlijk niet in de hand hebt. Ik ben wel een stuk voorzichtiger geworden. Alle cadeautjes en dure tassen hebben me niet gelukkiger gemaakt en mijn vertrouwen in mannen is alleen maar minder geworden.
Momenteel ben ik wel weer aan het daten. En alhoewel ik zeker nog wel etentjes of geschenken aanneem, zeg ik het nu wel meteen als ik weet dat er niet meer inzit. Ik zeur niet langer om cadeaus en ben minder oppervlakkig. Sinds kort ben ik aan het mailen met een man uit Bussum. En ook al vind ik hem écht heel erg leuk ben ik behoorlijk serieus met hem, als ik eerlijk ben moet ik toegeven dat ik hem stiekem leuker geworden vind sinds ik hem googelde en zag dat hij een groot huis heeft met een jacuzzi in de tuin.”
Dit interview is destijds geplaatst in Viva.
De namen zijn om privacyredenen veranderd.
©EvelineKarman