Marlies (34) kwam erachter dat haar man leed aan een seksverslaving. Hij sprak stiekem af met wildvreemde vrouwen.
Marlies besloot haar man te vergeven, maar dat ging niet zonder slag of stoot.
“Afgelopen weekend liepen Martijn en ik door de bouwmarkt. In een flits zag ik naast de kassa’s de deur van het klantentoilet. Een pijnscheut trok door me heen. Want precies daar, in dat groezelige hok, had mijn man seks gehad met een wildvreemde vrouw. Hij kende haar via een datingsite op internet. Ze stond – net als Martijn – wel open voor een spannend avontuurtje. “Even een schroevendraaier kopen”, had Martijn tegen mij gezegd. En omdat hij een uur later inderdaad thuiskwam met een schroevendraaier, had ik uiteraard geen enkele argwaan. Nu ik in de bouwmarkt de witte deur passeerde, kwam alles weer terug. Want ook al zijn we nu bijna een jaar verder, hoe graag ik het ook wil vergeten: het hele drama zit nog kakelvers in mijn geheugen.
COMPUTERVERSLAVING
Voordat twee jaar geleden onze dochter Cynthia werd geboren, hadden Martijn en ik een prima seksleven. De eerste maanden dat we elkaar kenden vreeën we vrijwel dagelijks, en nog steeds hadden we zeker vier keer per week seks. Martijn is een fantastische minnaar. Hij geeft me in bed veel aandacht en liet altijd merken dat ik de mooiste voor hem was. Maar toen Cynthia er eenmaal was, ging al onze aandacht naar dat kleine hummeltje. Cynthia was een huilbaby, ze huilde vrijwel constant.
Pas na een half jaar constateerde de kinderneuroloog dat Cynthia een lichte hersenbeschadiging had. Ze had krampen die leken op spasmen, maar die in feite epilepsieaanvallen waren, een erfelijke aandoening. Als er te lang wordt gewacht met medicatie, komt de ontwikkeling van het kind tot stilstand, maar wij waren er gelukkig op tijd bij. In die periode kwam het er vaak op neer dat ik voor haar zorgde en dat Martijn de huishoudelijke klussen deed. Hij was heel zorgzaam, hij kon alleen niet goed tegen het gehuil. Na een dag werken – hij is sales manager – wilde Martijn graag even bijkomen. Dan ging hij soms een uur computeren of muziek luisteren. Ik vond dat prima. Zelf werk ik maar twee dagen – mijn moeder past dan op – dus ik was vaak thuis en vond meestal wel tijd om even bij te tanken als Cynthia sliep. Toch was het een zware tijd. ‘s Avonds was ik vaak zo moe, dat ik geen energie meer had om Martijn aandacht te geven. Ik wilde er voor Cynthia zijn en ervoor zorgen dat ze zich beter kon ontspannen. Dat lukte het beste wanneer we samen in bad gingen. Ik merkte dat Martijn steeds meer tijd doorbracht achter zijn computer. Wanneer ik bekaf naar bed ging, wilde hij graag nog een spelletje doen. Vaak was ik al lang blij dat Martijn nog even beneden bleef en ik direct in slaap kon vallen, dus ik liet het zo.
GEHEIMEN
In die tijd is het begonnen. Stiekem schreef Martijn zich in op een speciale datingsite waar mensen met een relatie zoeken naar iemand ‘voor erbij’. Ook keek hij bijna dagelijks naar erotische films. Ik merkte niks, hij heeft me dit later pas verteld. Steeds vaker bleef hij in de woonkamer terwijl ik al sliep. Hij ging herhaaldelijk weg voor ‘een boodschap’ en bezocht zijn stamkroeg van vroeger weer. Ik gunde Martijn dat. Ondanks dat het een zware tijd was met Cynthia, deed hij enorm zijn best om voor zijn gezin te zorgen en een fijne vader en echtgenoot te zijn. Aan alles voelde ik dat Martijn dol op me was. Ook vreeën we weer regelmatig omdat de medicatie bij Cynthia aansloeg. Langzaam kreeg ik weer meer energie en we vonden elkaar ook lichamelijk weer terug. ‘Zijn prinses’, zo noemde hij me vaak.
Ik kreeg pas iets door toen hij ging Whatsappen met anderen. Ik vond het vreemd dat hij ineens zijn telefoon meenam naar het toilet of de badkamer. Dat deed hij vroeger nooit. Als ik Martijn vroeg wat er zo belangrijk was dat hij zo veel appte, had hij altijd een antwoord paraat. Een vriend had problemen op zijn werk, een collega wilde iets weten of hij had een vraag over een computerprogramma. Ik besloot Martijn het voordeel van de twijfel te geven. Maar daar hield ik meteen mee op toen ik door een vriendin werd opgebeld. Ze had Martijn met een wildvreemde vrouw zien zoenen op een terras in de stad. Ze had lang getwijfeld of ze me zou het zou vertellen, maar ze zat er vreselijk mee omdat we net een baby hadden. Ik wist dat mijn vriendin geen roddeltante is en geloofde haar.
Zodra Martijn thuis kwam, gooide ik hem het hele verhaal voor de voeten. Ik had verwacht dat hij zou ontkennen, maar hij barstte direct in tranen uit en gaf alles toe. Hij was seksverslaafd zei hij, en hij wist niet meer hoe hij zijn probleem zelf moest oplossen. Het leek wel of hij blij was dat hij was betrapt. Hij zei dat zijn verslaving zijn leven beheerste en dat zijn schuldgevoel naar mij toe steeds groter werd. Ook nam hij steeds meer risico’s terwijl hij steeds minder bevrediging vond. Als twintiger had hij vaak gemasturbeerd in stresssituaties, dat had hem geholpen te ontspannen. Nu was het uit de hand gelopen en hij had zijn dubbelleven niet kunnen stoppen. Martijn vond het te gênant om erover te praten. Daarom had hij zijn kop in het zand gestoken in de hoop dat hij de moed zou vinden zijn probleem zelfstandig op te lossen.
ZELFMEDELIJDEN
Over het waarom was hij duidelijk. Martijn had zich eenzaam gevoeld omdat ik zo veel tijd doorbracht met Cynthia. Maar wat er vooral speelde, was dat hij zich een mislukkeling voelde. Als Cynthia’s ziekte niet zo snel was ontdekt, was het heel anders met haar afgelopen. Martijn voelde zich schuldig dat hij er misschien de oorzaak van was dat ons kind met een hersenbeschadiging geboren was. Als twintiger was hij vaak onzeker geweest over zichzelf, en nu hij getrouwd was leek alles goed te gaan. Het idee dat het hij gefaald had en geen gezond kind kon maken, had zijn zelfvertrouwen een klap gegeven. Om dat op te krikken had Martijn bevestiging gezocht bij andere vrouwen. Wanneer die hem leuk genoeg vonden om met hem af te spreken en zich zelfs lichamelijk aan hem gaven, vond hij zichzelf weer meetellen. Hij voelde zich er sexy en mannelijker door. Maar al vanaf de eerste keer had hij veel last gehad van schuldgevoel. Hij toen had zo’n spijt gekregen, dat hij vastbesloten was het nooit meer te doen. Maar de drang was te groot. Het werd twee keer, tien keer en voor hij het wist was het compleet uit de hand gelopen.
Ik stond perplex. Dit had ik nooit verwacht. Ik voelde me vreselijk vies, zeker toen hij me daarna uitgebreid vertelde over zijn in mijn ogen ranzige avontuurtjes. Want ik wilde wel alles weten. Martijn had zo vaak tegen me gelogen dat ik nu wilde dat hij de waarheid vertelde, hoe pijnlijk ook. Mijn man, degene die ik blind had vertrouwd en die soms nog net zo verliefd naar me keek als in onze verkeringstijd, bleek een vies mannetje te zijn geworden. Die met iedereen die maar wilde het bed indook. Die urenlang naar porno keek of met andere vrouwen chatte terwijl hij met zichzelf speelde. Hij had zelfs in het geheim vrije middagen opgenomen voor seksmiddagen in motels. Ik voelde ongeloof, woede en verdriet. Ik snapte die vrouwen ook niet. Wat bezielt iemand om af te spreken met een gebonden man die verder niets te bieden heeft dan een uurtje plezier? Vroeger heb ik één keer een one night stand gehad, maar ik vond er helemaal niets aan. Er kwam geen gevoel bij kijken. Spannend was het zeker, maar de seks was zonder diepgang of tederheid. Volgens Martijn waren het vaak vrouwen die aandacht zochten. Of ze wilden net als hij bevestiging dat ze nog meetelden. Veel vrouwen hadden zichzelf simpelweg aangeboden, zoals de vrouw in de bouwmarkt. De seks had hem een kick gegeven, hem het gevoel bezorgd dat hij een gewilde man was.
THERAPIE
Wat Martijn me vertelde, hakte er vreselijk in. Mijn zelfvertrouwen kreeg een flinke deuk, ik werd heel onzeker. Waarom had Martijn me niet genoeg vertrouwd en zijn problemen met me besproken? En was ik soms niet sexy genoeg, had hij niet genoeg aan mij? Jarenlang dacht ik dat Martijn en ik een fijne relatie hadden. Nu was alle glans eraf. Mijn eigen man had me belogen, bedrogen én dit maandenlang.
Mijn eerste reactie was dat ik wilde scheiden. Ik voelde me vreselijk gekwetst. Maar dan keek ik naar Cynthia en vond dat ik het aan haar verplicht was in ieder geval te probéren voor ons huwelijk te vechten. Mijn dochter had recht op haar vader. Bovendien: voordat dit allemaal speelde, hadden Martijn en ik het altijd fantastisch gehad.
Toen mijn woede na twee maanden een beetje gezakt was, zochten we hulp. Martijn kreeg hulp voor zichzelf om van zijn verslaving af te komen, samen gingen we in relatietherapie. Daar hebben we veel aan gehad. We leerden dat Martijn weer zelf de controle moest nemen en krijgen over zijn leven. Ook leerden we signalen herkennen, bijvoorbeeld wanneer Martijn langer computerde dan hij zich had voorgenomen. En we spraken over Martijns onzekerheid en zijn behoefte aan complimenten. Ook moesten wij samen ons leven weer oppakken. Dat ging niet gemakkelijk. Ik moest bijvoorbeeld weer leren vrijen met Martijn. De eerste maanden kon ik dat niet, ik voelde me de duizendste in de rij. Op die momenten vroeg hij me, op aanraden van de therapeut, of we dan een paar minuten konden knuffelen. Zo gingen we telkens een stapje verder. Maar het heeft lang geduurd voordat ik weer echt met hem kon vrijen en hem weer vertrouwde. Dat lukte doordat Martijn bijvoorbeeld zijn telefoon weer in de kamer liet liggen of vroeg of ik naast hem kwam zitten wanneer hij computerde.
Ik schrok ook van een opmerking van de huisarts. Martijn had me bezworen dat hij altijd veilig had gevreeën, maar mijn huisarts vond dat ik het zekere voor het onzekere moest nemen en me moest laten testen op seksueel overdraagbare aandoeningen. Ik vond dat zo pijnlijk. Gelukkig waren de uitslagen goed, maar het was erg vernederend.
Ik wilde met niemand praten over Martijns seksverslaving. Ik vond het te persoonlijk en vooral te beschamend. De vriendin die hem ooit betrapte, vertelde ik dat Martijn inderdaad een slippertje had gehad en dat we daardoor in een relatiecrisis waren beland. Maar ik vertelde haar ook dat alles nu was vergeten en vergeven. Opbiechten dat mijn man als een wildeman had huisgehouden, durfde ik niet. Bovendien werkten we nu aan Martijns herstel en hoopte ik dat alles voorbij zou zijn.
NIET GOED GENOEG
Wat me achteraf het meest heeft gekwetst, is het gevoel dat ik niet genoeg was. Het is nu een jaar later en dat is nog steeds erg moeilijk voor me, ook al heeft Martijn vreselijke spijt van zijn gedrag en laat hij dat dagelijks merken. Ik krijg veel complimenten en regelmatig regelt hij een babysitter en neemt me mee uit eten. Of hij komt thuis met bloemen en zegt dat ik de enige vrouw ben waarmee hij oud wil worden. Ik geloof hem. Ook Cynthia doet het fantastisch. Op het oog lijken we het perfecte gezin.
Maar toch. Ze zeggen weleens “eens verslaafd, altijd verslaafd”. Een alcoholist zal altijd gevoelig blijven voor drank en voor een gokverslaafde blijft de fruitautomaat een verleiding. Maar een alcoholist kan ervoor kiezen om helemaal geen alcohol meer te drinken. Een leven zonder seks kun je van niemand verwachten. Dat maakt me soms bang voor de toekomst. Want wat als hij terugvalt? Martijn wil gelukkig zelf niet stoppen met therapie, ook al gaat hij nu minder vaak en voelt hij zich sterker. En hij heeft een noodnummer dat hij kan bellen wanneer hij acute hulp nodig heeft.
Toch heb ik besloten Martijn te vertrouwen. Hij doet vreselijk zijn best en mijn hart zegt me dat we het gaan redden. De liefde zit erg diep, bij ons allebei. Natuurlijk ben ik nog wel eens onzeker wanneer Martijn ‘s avonds nog even gaat computeren. Dan vraag ik me af of hij soms weer op datingsites zit. Maar tot nu toe gaat het goed. Als ik vraag of ik mee mag naar de bouwmarkt of mag zien wie er belt, vindt Martijn dat prima.
Ik ben blij en trots dat we het samen gered hebben. Maar mocht hij ooit weer in de fout gaan, dan is mijn vertrouwen in hem voorgoed geschonden. Dan kan hij gaan en hoeft hij nooit meer terug te komen.”
Dit interview is geschreven voor en geplaatst in weekblad VRIENDIN.
De namen zijn om privacyredenen veranderd. De vrouw op de foto is een model.
©EvelineKarman